การที่บอกว่าวันนี้ไม่ได้ว่างแบบม.ต้น ม.ปลาย

เมื่อเทียบกับเวลาปัจจุบันที่คุณบอกว่ามีการจัดวางตารางเวลาในแต่ละวัน

เราคิดว่า... เป็นธรรมดาของแต่ละช่วงวัยแหละ

ช่วงนั้นมีแต่การเรียน สิ่งที่สำคัญคือการสอบซึ่งก็แค่เทอมละครั้งสองครั้ง แต่เวลาทำงาน ยิ่งถ้างานที่รับผิดชอบเอง เช่น งานอิสระ งานเชิงพาณิชย์ ต้องหาเงินทุกวัน และมีภาระความรับผิดชอบครอบครัว ที่มีมากกว่าภาระความรับผิดชอบแค่เรื่องส่วนตัวเช่นวัยเด็ก เลยทำให้การดำเนินชีวิตแตกต่างไปตามความเหมาะสมของช่วงวัยนั้นๆ แต่อย่างที่คุณพูดว่าสิ่งที่วางแผนไว้ก็สามารถยืดหยุ่นได้ เมื่อเทียบกับคนสำคัญในชีวิต ก็เป็นสิ่งที่ดีและควรกระทำอย่างยิ่งแล้ว .. สาธุ

ปล. แหม:( แอบเจ้าเล่ห์นะคุณ

คุณไม่ผิดหรอก ผมเองที่เป็นคนแปลกๆ ไม่เหมือนชาวบ้าน

ที่บอกว่าไม่ได้ว่างตลอดเหมือนเมื่อก่อน หมายถึงสมัยมอต้น มอปลาย ตอนนั้นว่างมาก

นัดมาเลยบอกคำเดียว พร้อมเสมอ แต่พอโตมา มันจะมีเรื่องที่จำเป็นต้องทำมากขึ้น

แล้วก็ลงตารางไว้แล้วว่าจะทำไร แต่มันก็ไม่ได้เต็มแน่นทุกวัน และก็พร้อมปรับเปลี่ยนได้ตลอด

รวมถึงพร้อมทิ้งงานสำคัญได้ตลอด เพื่อคนที่สำคัญกับชีวิตเราเอง

มันเป็นสิ่งที่เรียกเองว่า สมดุล ระหว่างทำงานมีวินัย กับ เอาแต่ใจตัวเองแบบสุดๆ

มันเลยผิดมาก เวลาใครบอกว่าเราจริงจังกับชีวิต หรือตั้งใจทำงานอะไรมากมาย

แต่มันก็ผิดมากอยู่ดี เวลาบอกว่าตัวเราเที่ยวเล่น ทำตัวไร้สาระอยู่บ่อยๆ

ปอลอ. ที่ขอโทษมา ยกโทษให้ :p จริงๆ แล้วไม่เคยโกรธอะไรใครหรอก

“ตัวเองก็ไม่ได้ว่างแสตนบายตลอดเหมือนเมื่อก่อน เพื่อนเรียกตอนไหน เมื่อไหร่พร้อมลุย

ทุกวันนี้ชีวิตเป็นระบบ อยากเจอต้องนัดล่วงหน้า จัดเวลาให้ได้นะ แต่ไม่ใช่จะนัดตอนไหนก้ได้ แหะๆ”

เราวิเคราะห์จากที่มี ไม่ใช่ตัดสิน

คุณบอกเองว่าชีวิตคุณเป็นระบบ

ปัจจุบันไม่ได้ใช้ชีวิตแบบสแตนบาย

มีเวลาให้เพื่อนตลอดเวลา

แถมมีมาตรฐานของคำว่าเพื่อนไว้สูงอีก

เราเลยนึกถึงชีวิตของเรา หากเป็นดั่งที่กล่าวมา

เราคงอ้างว้าง ชีวิตคงเหงาๆ จนต้องหาโน่น นี่ทำ

เพื่อไม่ให้ว่าง หรือไม่ก็ทำชีวิตให้มีแบบแผนตายตัว

จะได้หมดเวลาไปกับการทำชีวิตตามกิจวัตร

แต่หากการวิเคราะห์ของเราผิดพลาดสูงมาก

เราก็ขอโทษด้วยนะ

แต่อย่างไรก็ตาม

ถึงคำแนะนำที่คุณบอกว่าดียังใช้ในวันนี้ไม่ได้

แต่สักวันเราคิดว่า...

เมื่ออยู่ในสถานการณ์ที่เหมาะสม

ก็นำไปใช้ได้แน่นอน

เรื่องบางเรื่องเก็บไว้เป็นต้นทุนก็ดีนะ

วันหนึ่งอาจหยิบขึ้นมาใช้ประโยชน์ได้ไม่มากก็น้อย

ยิ้มๆ ไว้นะ

การตัดสินอะไร จากข้อมูลที่จำกัด ในช่วงเวลาที่จำกัด

ทำให้มีโอกาสตัดสินผิดพลาดสูงมาก และการตอบกลับครั้งนี้

ก็ถือว่าผิดพลาดสูงมาก..

ปอลอ. เป็นคำแนะนำที่ดี ตามหลักการที่ควรจะตอบ ขอบคุณนะครับ (แต่คำตอบที่ถูกแต่คนละเรื่อง ไม่ช่วยอะไรเลย)

เมื่อเงื่อนไขมาก

เวลาเป็นเงินเป็นทอง

เราว่าคงยากที่จะมีกิจกรรมที่นอกเหนือจากกิจวัตร

ยังไง คุณก็หาเวลาผ่อนคลายบ้างนะ

คน ไม่ใช่หุ่นยนต์ที่ต้องทำอะไรตามโปรแกรม

ที่ตั้งไว้ล่วงหน้าตลอดเวลา

เราว่าคุณอาจใช้ชีวิตเป็นแบบแผนตายตัวมากเกิน

จนทำให้ห่างเพื่อน ยิ่งห่างยิ่งอ้างว้าง

แต่ความรับผิดชอบทำให้ดำเนินชีวิตต่อไปได้

ระวังชีวิตจะยิ่งแห้งแล้งนะคุณ ...

หาเรื่องอะไรให้กระชุ่มกระชวยหัวใจบ้างก็ดีนะ อิอิ

ขอบคุณสำหรับคำตอบอีกทีครับ อันนี้ก็เห็นดีด้วยนะ

แต่คิดว่าตัวเองคนหมดวัยหาเพื่อนเพิ่มได้แล้วละมั้ง ถอดใจละ

มาตราฐานคำว่าเพื่อนของเราอยุ่สูงกว่าปกติ แล้วอีกอย่างตัวเราเองด้วยที่เป็นเพื่อนให้คนอื่นไม่ได้จริงๆ

เพราะมันต้องทำกันทั้งสองฝ่าย หวังจะเอาคนเดียวคงไม่ได้

ตัวเองก็ไม่ได้ว่างแสตนบายตลอดเหมือนเมื่อก่อน เพื่อนเรียกตอนไหน เมื่อไหร่พร้อมลุย

ทุกวันนี้ชีิวิตเป็นระบบ อยากเจอต้องนัดล่วงหน้า จัดเวลาให้ได้นะ แต่ไม่ใช่จะนัดตอนไหนก้ได้ แหะๆ

ถ้าไม่ได้ทำงานประจำ

ก็อาจเป็นคนติดต่องานกันบ่อยๆ

หรือไม่ก็อยู่ชมรมเดียวกัน

เช่นก๊วนจักรยาน พอไปก็เจอเพื่อนใหม่

ปั่นไป ช่วยกันไป จากบัดดี้

ก็อาจเป็นเลดี้ของเขาไปได้เหมือนกันน้าา..

...พูดเล่น...

ความจริงคนที่ม_อะไรร่วมกันบ่อยๆ

ผ่านปัญหา ผ่านการพูดคุย

ผ่านการทำกิจกรรมร่วมกันเสมอๆ

ก็รู้จัก รู้นิสัยมากขึ้นเรื่อยไ

จากคนห่าง ก็รู้จิตรู้ใจกันเพิ่มขึ้น

...

คุณคิดว่าไง

ประสบการณ์ตรงหรือเปล่า

ขอบคุณสำหรับคำตอบนะครับ

ถ้าคนไม่ได้ทำงานประจำละ ?