ขี้หงุดหงิด ขี้รำคาญ แก้ไขกันยังไง

เป็นเหมือนกันนิสัยนี้

ทั้งขี้หงุดหงิด ขี้รำคาญ

ขนาดไปห้าง เดินตามหลังคนที่เดินช้าแล้วยังเดินกั๊กๆกลางๆ

เราจะเดินแซงก็ไม่ได้ มัวแต่เดินชมวิว หันซ้ายทีขวาที

โคตรรำคาญ อยากจะด่าให้มันลืมทางกลับบ้านซะเลย 555

'

อยากรู้เหมือนกัน ว่าแก้ไขยังไง

เพราะยังไม่เคยลองแก้ไขอะไรเลย

ยังนิสัยเดิมไม่เปลี่ยน

เข้ามาหาจ้อมูลด้วยคนอ่า

แก้ไขได้ด้วยการตะโกน หรือแสดงออกมาตรงๆ

แต่ถ้ากลัวจะมีปัญหากับใคร

ให้แก้ไขด้วยการเย็นลึกจากภายใน ไม่ใช่พ่นไฟสู่ภายนอก

จะดับร้อนได้ด้วยการ หายใจเข้าลึกๆแล้วปล่อยออก

ก็จะรู้สึกเบาใจได้ง่ายขึ้น

ของเราเวลาโมโหหรือหงุดหงิด จะปลีกตัวออกไปอยู่คนเดียว แล้วเปิดเพลงเมทัล โยกหัวตามไปด้วย

ยิ่งเพลงว๊ากๆๆ เราจะว๊ากออกไป เป็นเหมือนการระบายความโกรธออกไปนะ

แต่ไม่ว๊ากตามเพลงนะ เราว๊ากด่าคนที่เราโกรธเลย 555 ไม่กล้าบรรยาย หยาบคายหาที่ไหนเปรียบ

ผมเองก็เป็น แถมผมยิ่งเป็นคนใจร้อนซะด้วยสิ

แต่ผมแค่พยายามกำหนดลมหายใจ และตั้งสติให้ได้ มิฉะนั้น มันอาจจะปี๊ดแตกออกมา แบบไม่ทันได้สติ....

และหากได้โอกาส ก็จะรีบเดินจากตรงนี้ไป และไปตั้งหลักใหม่คนเดียวที่ไหนสักที่นึง

เพื่อนั่งชมอะไรไปพลางๆ จะเป็นวิวสวยๆก็ได้ หรืออะไรก็ได้

เท่าที่ตนเองอยากจะมอง....เพื่อให้มันเกิดความเพลิดเพลิน และอารมย์ก็จะเริ่มคงที่และเย็นขึ้นมา....

และก็จะเข้าสู่สภาวะปกติ.....

เวลาโกรธหรือหงุดหงิด

ลองหายใจเข้าลึก ๆ ช้า ๆ หายใจออกยาว ๆ ช้า ๆ ดูสิ

เคยสังเกตไหม เวลาโกรธใครสุด ๆ เราจะหายใจเร็ว หายใจถี่

การกำหนดลมหายใจก็ช่วยลดความโกรธได้ระดับหนึ่ง

ทำปุ๊บเห็นผลทันทีนะ ยืนยันจากประสบการณ์ตรง

แต่ในช่วงที่เราไม่โกรธหรือไม่หงุดหงิดเราก็สามารถทำได้นะ

หายใจเข้า ก็รู้

หายใจออกก็รู้

หายใจยาวหรือหายใจถี่ก็รู้

อันนี้เป็นหลักง่าย ๆ เบื้องต้นของอาณาปานสติ

นึกได้ก็ทำ วันละนิดวันละหน่อย ทำไปเรื่อย ๆ

ไม่ได้ลงทุนอะไร.....

@ หากมีโอกาส จะแนะนำอย่างอื่นต่อไป......

หาอะไรมาเลี้ยง..ตัวเล็กๆ..ไม่ต้องดูแลมาก..อย่าง..หนู..เต่า..ปลา..

แมว..หมาอาจจะต้องใส่มากนิสนึง..กระต่ายไม่แนะนำ..ฉี่เหม็น..

ช่วยให้ผ่อนคลายได้ระดับนึง..จะให้หายขาดคงเป็นไปไม่ได้..อย่างน้อยก็ใจเย็นลง..

ถ้าแก้ไขถาวรคงต้องเปลี่ยนแนวคิดกับวิถีชีวิต..ซึ่งก็คงยากนั่นแหละ..ประสบการณ์จะสอนเราเอง...

ไม่ยากครับ ก็หยุดหงุดหงิด รำคาญ ทุกเรื่องเริ่มที่ตัวเราครับ

เป็นกับตัวเลยหล่ะ ... เมื่อก่อนเราเป็นคนใจร้อน หงุดหงิดง่าย อะไรจุ๊กจิ๊ก ก็ไม่พอใย..

ตอนเด็กถูกแกล้ง ถูกเอาเปรียบบ่อยด้วยมั๊ง เลยกดดัน ดูทีวีก็ต้องได้ดูช่องที่ต้องการ ไม่งั้นก็พูดแขวะ

พอโตมาก็เริ่มมองตัวเอง ว่าเป็นเพราะอะไร .. คิดมาหลายปีนะ ..

สุดท้ายได้คำตอบว่า ... เรามีอัตตามากเกินไป...

อัตตา คือ ตัวตนของเรา อะไรเข้ามาล้ำเส้นความเป็นตัวตนของเรา

เราก็ไม่พอใจ ไม่ยอมใคร ไม่ยอมอะไรเลยก็ว่าได้

เมื่อรู้อย่างนี้ เราก็พยายาม เอาอัตตาออกจากตัวเราให้มาก

แรกๆ ทำยากนะ ... เผลอก็อัตตา ตัวกู ของกู เรืองของกู แสดงอิทธิพลทันที

แต่เราเชื่อว่า หากเราดูใจตัวเอง ดูจิตตัวเองบ่อยๆ ทุกครั้งที่รู้ตัวก็เตือนตัวเอง

เริ่มปล่อยวางตัวตนลงทีละนิด และทุกครั้งที่รับรู้ว่าอัตตาเริ่มขยายตัว

เมื่อทำบ่อยๆ จิตเราก็เหมือนได้ฝึก การรู้ตัวก็เกิดได้ง่ายขึ้น ๆ ๆ ๆ

จนเราสามารถควบคุมจิตตัวเองได้ง่ายขึ้น และนานขึ้น

อัตตา ตัวกู ของกู เรื่องของกู แก้ได้ด้วยการปล่อยวาง

เอาตัวกู ของกู เรื่องของกู ออกจากเรื่องราวต่างๆ ให้มาก

ความขึ้หงุดหงิด ขี้รำคาญ ก็จะค่อยๆ ลดลง เป็นลำดับ

เป็นเรื่องของการเข้าใจหลักธรรม เราก็จะเข้าใจธรรมชาติแห่งจิต แห่งตน

ขอให้ประสบความสำเร็จนะจ๊ะ