ความรู้สึก

พี่ยังไม่เคยเป็นพ่อ และ ไม่มีวันได้เป็นแม่ในชาตินี้แน่ๆ จึงไม่รู้คำตอบเลยครับ อิอิ

ในมุมของคนที่ไม่คิดมีลูกไปตลอดชีวิต แต่รักเด็ก ชอบเด็กนะ แบบเกดนะ

เราว่า พ่อแม่ ถ้าอยากให้ลุกเกิดมาเพราะอยากมีลูก หาใช่เหตุผลอื่น นั้นแหละดี

บ้างอยากมีเพราะไว้เลี้ยงดูยามแก่ แล้วมาทวงบุญคุณ บ้างอยากไว้มีคนสืบทอดกิจการ หรือมรดก

บ้างก็ไม่รู้วิธีคุมกำเนิด

บ้างก็อยากมีไปตามสัญชาติญาณ และ

ร้ายแรงคือ ไม่พร้อมจะมี แต่ดันเกิดมาเอง

เราว่า ทุกกรณีที่ว่ามา พอลูกเกิดมา ย่อมหวังในตัวลูกทุกคน คงไม่แปลกอะไร ถ้าจะเจอลุกทรพี ถ้าเรียนรู้กรรม

คนเราที่ได้เกิดมาเจอกัน ล้วนเพราะมีกรรมร่วมกัน

ไม่แปลกที่เด็กและพ่อแม่เหล่านั้น จะอวงกรรมกัน ทะเลาะกัน

แต่ก็เปลี่ยนเป็นคู่บุญได้ แค่รักกัน อภัย และมีสติ

เราถามแม่ แม่คะตอนหนูเกิด แม่รู้สึกยังไง เราเล่าไปจะร้องไห้ (จริงๆนะไซคี) แม่บอกว่า แม่กลัวตาย แม่ดีใจมาก เพราะแม่อยากมีเรา แต่พ่อไม่อยากมี แม่ไม่เคยคาดหวังอะไรในตัวเรา แม่ไม่เคยทวงบุญคุณ ที่ให้เราเกิดมา แต่แม่สอนให้เห็นจากที่แม่ทำกับตาและยาย ว่าแม่ดูแลพ่อแม่เค้ายังไง

แม่บอก ทรมานแค่ไหน ก็ต้องทำเพื่อลูก นี่แหละ แม่

เอาแค่นี้ก่อน เดี๋ยวจะยาวเกินไป โดนหาว่าเขียนเรียงความ เอิ๊กๆๆ ขำๆ

คงต้องลอง..บอกไปก็เท่านั้น...แค่วินาทีแรกที่เห็นหน้าหรือเป็นห่วงมันแค่ 1-2%...

รักเด็กที่น่ารักมันแค่ 0.001% ของความรู้สึกเมื่อได้สัมผัสอะไรหลายๆอย่าง..ที่ต้องรับรู้และรับผิดชอบ...

เห็นกันทุกวันเลยจ้าาา

อยู่กับท่านตลอด / รักเลย 2 คนนี้ พ่อกะแม่

มีลูกเองซะที จะตอบความรู้สึกได้ทุกสิ่ง