ลาก่อน... เพื่อนผู้ไม่เคยเห็นค่าเรา ,.,.

หึหึ ไม่มีทางไม่เหลือความช้ำชอก เพราะชอกช้ำ เลยต้องตัด

แค่เว้นเค้าให้เป็นแค่คนรู้จัก วางเค้าในวงนอก ลดความสำคัญเค้าลง

ได้พูดคุยกันแล้วหรือเปล่า ก่อนคิดตัด มันสุดๆแล้วใช่มั้ย

ถ้าเป็นเพื่อนไม่น่าจะชอกช้ำ จนต้องดื่มน้ำใบบัวบกหรอกหลาน ไม่เหมือนลาจากคุ่รักหรอก

ลุงน่ะเพื่อนแท้เยอะ เข้าคิวมารู้จัก รักกัน สนิทกัน เเต่เมื่อถึงวาระต้องจากลาก็ต้องจากกันไป

รุ่นประถม รักกันมากเพราะเริ่มฝึกขี่จักรยานใหม่ ๆ เข่าพังมาด้วยกัน เมื่อต้องจากไปเรียนมัธยม

สมัยก่อน เริ่มมีสมุดเฟรนชิพแล้วนะ เมื่อเกือบหกสิบปีที่แล้ว แต่พอสี่ห้าปีก็ลืมๆ กันไปแล้ว

ผ่านมารุ่นมัธยมนี้ มีเพื่อนร่วมกรีดเลือดสาบานอยู่หกคน ร่วมทั้งหนีโรงเรียน ร่วมกันทำไม่ดีไปตีกับโรงเรียนอื่น ๆ และร่วมกันติวตอนสอบเพื่อให้ผ่านไปได้ เรียกว่า รุ่นมัธยมนี้ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันจริงๆ ร่ำลากันว่าชาตินี้จะไม่ทิ้งกัน

แต่พอเรียนมหาวิทยาลัย ก็ค่อยๆ ห่างกันไป สมัยลุงเรื่องโทรศัพท์มือถือนี่ไม่มี จะโทรหากันก็ลำบาก แต่ละบ้่านก็ไม่ได้มีโทรศัพท์ทุกบ้านเหมือนปัจจุบันนี้ จะติดต่อกันก็ด้วยจดหมายนั่นแระครับ

ด้วยความขี้เกียจเขียนจดหมาย เพื่อนก็ค่อยๆ ห่างหายไป ปัจจุบันเจอกันไม่แน่ใจว่านี่ใช่เพื่อนเราไหมเพราะแก่ๆ กันหมดแล้ว เพื่อนร่วมน้ำสาบาน ปัจจุบันเจอหน้ากัน แต่จำชื่อไม่ได้ก็มีครับ

ไม่ว่าจะรักกันแค่ไหน เป็นเพื่อนสนิทกันมากแค่ไหน แต่ด้วยถึงวาระที่จะต้องจากกันไป ก็ต้องไป

แน่ใจหรือว่าเพื่อนของเรา อาลัยอาวรณ์ในการลาจากนี้เหมือนเรา เค้าอาจจะไม่รู้สึกอะไรก็ได้ครับ

แต่ขอให้คงไว้ซึ่งความรัก ความดีของเพื่อนให้เหลือและคงอยู่ในใจตลอดไป

ไม่จำเป็นว่าต้องเจอกัน เธอทุกข์หรือเธอตาย เราต้องทุกข์ด้วยหรือตายด้วย

เพราะแต่ละคนต่างก็มีภาระหน้าที่ ดูแลครอบครัวของตัวเอง และความรับผิดชอบต่อหน้าที่การงานของตัวเอง

และจะรักใครก็ตาม หากไม่รักตัวเอง รักแต่เพื่อน หรือแฟน นั่นเรียก "รักไม่เป็น"

หมายถึง จะรักใครในโลกนี้ ต้องรักตัวเองให้เป็นก่อน ห่วงตัวเองให้เป็นก่อน

เพราะคนที่เรารักเราห่วง อาจจะไม่ซาบซึ้งถึงความรักของเรา เท่าที่เราเป็นห่วงเค้่าก็ได้ครับหลานลุง

คิดถึงใครยามเหงา

คิดถึงเรายามไหน

ยามนี้คิดถึงใคร

ยามไหนคิดถึงเรา

จะไปไหนเหรอ ไปไหนผมขอไปด้วยช่วยค่ารถสิบบาท

ขอโทษที่ตอบแบบหรรษา ผมเป็นอย่างนี้แหละ บอก

ตรง ๆ ไม่อยากเห็นเพื่อนสมาชิกเศร้าครับ

เราทำภาพนี้เอง มีวันเวลา บันทึกเสร็จสรรพ

หวังว่า ไซคีจะชอบนะ

คงเต็มที่ กับท่าที ของเพื่อนคุณ

คงคุกรุ่น อยู่ภายใน ใช่อ่ะเปล่า !!!!

ความเป็นเพื่อน มักช่วยเตือน และสอนเรา

ใส่ใจเขา ใส่ใจเรา เอาพอดี ( อย่าเยอะเกิน )

ก็ไม่สนใจ เฉยๆๆๆ

ตัดบัว อย่าเหลือใย

คิดซะว่าที่ผ่านมา มันเป็นเรื่องของ "กรรม"

คนเราที่มาเจอะเจอกันในโลกนี้

ไม่ว่าโลกจริงหรือว่าโลกออนไลน์

ต่างก็มีมูลเหตุก่อให้เกิด หรือต้องทำให้มาเจอะเจอ

หรือว่าเกี่ยวข้องกัน (ถ้าเชื่อเรื่องกฏแห่งกรรม ก็จะทำได้ง่ายหน่อย)

วิธีตัด ก็ไม่ยากหรอก อยู่ที่ใจของเราเอง

หากเพื่อนคนนั้นดี ก็นึกถึงสิ่งดี ๆ ที่มีต่อกัน

หากเพื่อนคนนั้นไม่ดี ก็ไม่ควรน้อมนำมาใส่ใจ

คิดซะว่าที่ผ่านมาเรามาใช้กรรมให้แก่เขา

เรื่องร้าย ๆ ที่เขาทำต่อเรา ให้อโหสิกรรมซะ

อย่าไปพยาบาทจองเวรเขา

จะได้เป็นการตัดมูลเหตุแห่งการจองเวรกัน

อนาคตชาติ จะได้ไม่ต้องมาเกี่ยวข้องกันอีก

ช่วงนี้ลาบ่อยน๊าาา.. ระวังจะโดนแป๊กเงินเดือน.. คิคิ

จะคิดอะไรมากก็ให้คิดถึงแต่ข้อเสียของเขานั่นหล่ะ จะได้ไม่ช้ำใจ

เพื่อนกันตัดไม่ขาดค่ะ 55

เพื่อนหรือแฟน ขอชัดๆเอาให้แน่จะได้วิเคราะห์อาการจ่ายยาให้ถูก เท่าที่ตามอ่านคลุมเครือมากแค่เพื่อนอาการไม่น่ารุนแรงปานนี้.....สงสัย!!!!

ในเมื่อคนเราจะไป ก็คงห้ามกันไม่ได้ ปล่อยเขาไปเถอะครับ

ยิ่งเขาไม่เห็นค่าของเรา ยิ่งไม่สมควรจะดึงรั้นไว้

ให้ความสำคัญ กับคนที่เขาชอบคุณ รักคุณ ดีกว่ามั้ย.???

คุณเองคงรู้อยู่แก่ใจดี ว่าคนที่ผมกล่าวมานั้น คือใคร ในใจคุณ..???///////

เออ...พูดเหมือนงอนแฟนเลยนิ ไม่รู้ต้นสายปลายเหตุด้วยสิ

ใจเย็นๆนะ ขอให้ผ่านไปด้วยดี

ไม่เคยคิดจะตัด เพียงมำใจนิ่งๆ ให้ผ่านไปวันๆ กาลเวลาจะค่อยๆจัดตัวเองครับ