ครับ ในสมัยผม นักเลง ต่างจากอันธพาลครับ

เราอยู่ท่ามกลางสังคมในยุคนั้นที่กฎหมายเข้าไปไม่ถึงจังต้องใช้กฎใจ มากำกับกันเองในกลุ่ม คำจำกัดความของนักเลง และการวางตัว สำคัญมาก เช่นไม่ตีหัวหมา ด่าแม่เจ็ก สู้พื่อปกป้องคนที่อ่อนแอกว่า ไม่ฉุดไม่ปล้ำ ไม่ปล้นถ้าเจ้าของไม่สู้ แต่ถ้าสู้แล้วแพ้ ต้องถอย ไม่ใช่ปืน ใช้มืด และไม้ เอาแค่ได้อาย เลือดออกกลบหน้า ไม่แก้แค้น นักเลง จึงเป็นเพื่อนกันนักเลงได้ ส่วน อันธพาล และขี้เมา ระรานชาวบ้านไปทั่ว เก่งแต่ปากและหมาหมู่ ตัวต่อตัวไม่กล้า มักเดินเป็นฝูง ไม่กล้าเดินเดี่ยว จะรวมตัวกันแถว สามแยกปากหมา