ถ้ามีเป้าหมายในการทำ ว่าทำเพื่อใคร ส่วนใหญ่ทำเพื่อนคนที่เขารัก

สิ่งนั้นอาจต่างไปจากความคิดของคนทั่วไป แต่ถ้าเขาชัดเจน ว่าทำเพื่ออะไร

ทำเพื่อใคร ทำไปทำไม ก็นับได้ว่าเป็นการกระทำที่มีจุดมุ่งหมาย มีเป้าหมายในชีวิต

แล้วชีวิตเป็นของใคร แน่นอน ไม่ใช่ของคนอื่น แต่เป็นของเรา

เพราะฉะนั้น ใครจะกว่าวหาว่าบ้า เพี้ยน คิดต่าง คนกลุ่มน้อย ก็ช่างปะไร!!

ไม่มีใครรู้ ไม่มีใครเข้าใจ แต่ถ้าเขาเข้าใจในสิ่งที่เขากำลังทำอยู่

นั่นก็วิเศษ มากแล้ว ดีกว่าคนที่ทำตามกระแสอะไรสักอย่าง

แล้วคิดหลอกตัวเองว่า เป็นการกระทำที่ถูกต้องที่สุด

เพราะ ในสังคมนี้มักหลง ว่าการทำตามเสียงหมู่มากเป็นสิ่งถูกต้อง

ไม่แน่นะ .... สิ่งที่คนหมู่มากทำอาจเป็นแค่อุปทานหมู่ก็เป็นได้

แล้วอย่างนี้ ใครล่ะ ที่ถูกที่สุด ..... ชีวิตเป็นของคนนั้น คนนั้นจึงเหมาะสมที่จะเป็นผู้ลิขิตด้วยตนเอง