ตอนนี้ก็แม่คุณ อีกหน่อยจะเป็นคุณแม่มั๊ยเนี่ยะ

อยู่นานแหละ เรายังไม่มีวี่แววจะเลิกออนมายฯ ง่ายๆ

บอกแล้วว่าที่นี่เหมือนกูรูที่เราชอบ จึงยากที่จะหายไปเฉยๆ

เว้นแต่เน็ตหรือระบบอะไรก็ตามเล่นตลกกับเราแบบในกูรู

หรือแอดมินถอดใจทิ้งที่นี่ไป จนกลายเป็นตำนานแบบกูรู

พูดถึงกูรูแล้วเสียดายเนอะ ที่อีกไม่กี่วันตำนานนี้จะถูกทำลาย

รู้สึกเสียดายและรู้สึกเหมือนกับว่า ประวัติศาสตร์หน้าหนึ่งกำลังถูกฉีกทิ้งยังไงยังงั้นเลย

ครับ แม่คุณ

อยู่นานๆนะ หากมีวาสนาต่อกัน ( ไม่แน่ใจ ) อาจจะได้แต่งงานกัน หากต่างคนต่างไม่มีใครจริงๆ หุหุ

เรายังมีชีวิตในมายฯ อีกนานแหละ เพราะที่นี่คล้ายกูรูที่เราชอบ

เว้นแต่เมลล์เราเจ๊ง เหมือนครั้งหนึ่งที่เคยเป็นทำให้เราหายหน้าไปโดยไม่ตั้งใจ

นานมาก ตั้งแต่ มีนาคม-สืงหาคม เลย ตอนนั้นก็เครียดนะ

เพราะคิดว่าคนที่เคยเห็นเรามาออนคงสงสัยว่าเราหายไปไหน

ท้ังที่ควรมีการไปลา มาไหว้ บอกกล่าวกันบ้าง เราก็คิดว่าการหายไปดื้อๆ ไม่ดี

แล้วก็ไม่ชอบที่เคยพบเห็นว่าใครหายไปเฉยๆ อีกด้วยจ้ะ

คร้าบ แม่คุณ 555+++

เราสองคนคงได้รู้จักกันมากขึ้นแน่ๆ หากคุณยังมีชีวิตอยู่ ( อันหลังนี้ ผมล้อเล่นนะ 555)

ห่างกันแค่ไหนดีน้ออออ...

ขอบคุณจ้ะ

ช่วงนี้เครียดๆ ไงไม่รู้ คิดอะไรไม่ค่อยแล่นเลย อาจตอบสั้นบ้าง คุณก็ตอบเรายาวๆ บ้างนะ

หรือเล่าเรื่องอะไรให้ฟังเยอะๆ ก็ได้ ถ้าได้อ่านเรื่องโน้น เรื่องนี้ เยอะๆ อาจทำให้สบายใจบ้าง

ก็ดีแล้วล่ะครับ ที่เขาเรียกว่า การปล่อยวาง

หากรู้จักปล่อยวางบ้างก็ดี ดีกว่าไม่ได้ทำอะไรให้ชีวิตตนเองสบายเลย

หากมันลำบาก และเจ็บปวดบ้าง ก็ช่างมัน ทำไปเรื่อยๆ และรักษาระยะห่าง ที่คุณบอกมานั้นล่ะครับ

ผมก็คิดเหมือนคุณ

แต่สำหรับเรา คนที่ถูกจัดให้เป็นประเภทนั้นไม่มากหรอก ... นับหัวได้เลย

เราไม่ชอบให้คนเป็นศัตรู หรือ คนที่อยู่คนละขอบจักรวาลกับเรา

ความเป็นเพื่อน สำหรับเราเกิดขึ้นได้ง่ายดายมากๆ จนคุณเองยังตกใจเลย จำไม่ได้แล้วเหรอ?

แม้แต่คนที่เราคิดว่า ต่างกันทั้งแนวคิด ความชอบ นิสัย

เราก็แค่จัดให้อยู่ห่างในระดับที่ไมทำให้เราเจ็บปวดได้เท่านั้น

เราถือว่าความรู้สึกที่ลบมากๆ ก็ทำให้ทุกข์ ทุกข์ที่ได้เห็นคนที่ไม่ชอบ ได้ยินเสียงคนที่ไม่ถูกใจ

มีแต่การก่อกรรมต่อกัน อคติทำให้จิตใจเศร้าหมอง ไม่เบิกบาน

พูดไป เราก็ยังทำได้ไม่ทุกครั้งหรอกนะ แต่พยายามตัดอยู่ ถ้ารู้ตัวเมื่อไหร่ก็จะรีบวาง

แม้ไม่ได้ทุกครั้ง แต่เราก็คิดว่า ได้บ้าง ยังดีกว่าไม่ได้เลย

พยายามเรื่อยๆ ก็เกิดความชำนาญ จนเป็นทักษะได้เองในวันหนึ่ง

คุณคิดว่าไง?

ดีแล้วครับ ผมเองก็มีความคิดไม่ต่างจากคุณเลย

และผมจะคิดเสียว่า เป็นเพียงคนร่วมโลกเท่านั้น หากจะต้องเลิกราความเป็นเพื่อนกันไป

ไม่นิยมนะ ... ถ้านับเป็นเพื่อน ไม่เคยทำร้ายเเพื่อน เว้นแต่เลิกคิดว่าเป็นเพื่อน

ก็จะไม่สนใจ จะทำ จะอยู่ จะสุข จะทุกข์ ไม่อยุ่ในหางตา

เชื่อใจได้ เราว่าตัวเราเอง ไม่ใช่คนมีพิษมีภัยกับใครนะ

ดีครับ คนแบบนี้ ผมชอบ น่าคบ ดูไม่น่าหวาดระแวง และไม่คิดขายเพื่อนเหมือนที่่ผมเคยเจอมาก่อน

นับว่าใช่จ้ะ

ดีครับ แสดงว่าคุณเป็นคนที่มีสัจจะคนหนึ่ง

เราก็รักนะ รักจริงๆ ด้วย

รักในแบบกัลยาณมิตรต่อกันไง ....

ีมีความหวังดี และความเอื้ออาทรให้มิตรเสมอแหละ

เก็บความลับเก่งด้วยนะ .... ขอบอก ^^

เพราะฉะนั้นปรึกษาได้ทุกเรื่อง

ค้าบ แม่คุณ........^__^....

งั้นช่วยมาเป็นคนรักกันจริงๆได้มั้ย..???...555 ( ล้อเล่นครับ )

อย่าคิดมากนะ พอขำๆ

เค แต่ถ้ามีอะไรมากกว่านี้ก็บอกได้นะ เผื่อจะช่วยอะไรได้บ้าง

หากไว้ใจ

ไม่เกี่ยวกับงาน ไม่เกี่ยวกับนอน

มันเป็นของผมเองครับ อย่าสนใจ หุหุ

พูดงั้นก็คงได้มั๊ง

เบื่อ เซ็ง และหน่วง อะไร?

งานเยอะหรือนอนเยอะจนไม่ง่วงกันแน่

ประมาณว่า เคมีลงตัวหรือเปล่า..???...55555

ผมยังไม่อยากนอนครับ รู้สึกเบื่อๆ เซ็งๆ หน่วงๆ อิอิ

คงเป็นส่วนผสมที่ลงตัว ระหว่างชะตาชีวิต กับ การลิขิตชีวิตตัวเองกระมัง

คืนนี้คุณนอนดึกนะ

อันนั้น ก็ถูกครับ มันคือเหตุผลของคุณ มันไม่ผิดหรอก และผมก็เชื่อเช่นนั้น แต่จะมองเป็นกลางด้วยครับ

เพราะ....สุดท้าย ก็อยู่ที่ตัวเราเองด้วย ว่าจะจัดการกับกรรม และชะตากรรมชีวิตของเราเองได้ด้วยตัวเราเองครับ

เคยได้ยินมั้ย ชีวิตลิขิตเอง

จะมัวแต่ไม่โทษฟ้าดิน โทษชะตากรรมอย่างเดียว ก็ไม่มีใครช่วยเราได้ นอกจากตัวเราเองครับ