ก่อนจะมีการแต่งงาน ต้องผ่านอะไร ที่มั่นใจมากๆ ให้ได้ก่อน

ต้องผ่านคำว่า คนนี้ คือ คนที่ใช่

คนนี้ คือ คนที่จะยืนเคียงข้างกัน ร่วมทุกข์ ร่วมสุข ไม่ทอดทิ้งกัน

จากนั้นจึงเป็น การแต่งงาน กับ คนที่เลือก

เพื่อเป็นเสมือนการยืนยันคำตอบ การตัดสินใจ ของกันและกัน

ว่าต่อจากนี้ไปจะไม่มีวันเปลี่ยนใจ จากกันและกัน

ส่วนเวลาผ่านไปจะมีอะไรเข้ามาบั่นทอนบ้าง ก็ต้องช่วยกันประคับประคอง

ให้ผ่านพ้นอุปสรรคนั้นไปให้ได้ ต้องร่วมแรง ร่วมใจ ต้องอดทน ต้องให้อภัย ให้โอกาสซึ่งกันและกัน

ให้ถึงที่สุด .... เมื่อถึงที่สุดแล้ว ไม่อาจนำพาชีวิตคู่ต่อไปได้ ก็ต้องยอมรับ

ซึ่งเรื่องนี้ เราไม่ได้ตัดสินคนที่ไม่สามารถนำชีวิตคู่ให้ตลอดรอดฝั่ง ว่าไม่อดทน ไม่รักกันจริง

หรืออะไรหรอกนะ เพราะเชื่อมั่นว่า คนทุกคน ไม่ต้องการชีวิตคู่ที่ล้มเหลวหรอก

จึงได้แต่เคารพการตัดสินใจของทุกคู่ เพราะ นั่นต้องมีอะไรๆ ที่เรียกว่า ประคองจนถึงที่สุดแล้ว

เหมือนคู่รักที่ต้องแยกจากกัน ก่อนถึงวันแต่งงาน

ไม่ใช่ว่าทั้งคู่ไม่อดทน ทั้งคู่ไม่ดีพอ แต่ ไม่พอดี ต่อกันต่างหาก

เมื่อผิดฝา ผิดตัว ต่อให้สิ่งนั้นเป็นสิ่งที่มีค่า มีราคา มีความดีในตัวเองมากที่สุด

ก็ใช่ว่าของที่ดีที่สุดจะเหมาะเจาะกันที่สุดเช่นกัน ...

แต่สุดท้าย .....

ความหวังดี ความเป็นกัลยาณมิตรต่อกันก็ยังอยู่ และสามารถคงอยู่ตลอดไป

แม้เปลี่ยนสถานะระหว่างกันไปแล้วก็ตาม