นิ่งๆ ไป อยู่ที่การวางตัวของเรา และความต้องการบรรยากาศขณะเดินทางไปด้วยกัน

ถ้าเรานิ่ง พูดเฉพาะเรื่องงาน ไม่ล่อเล่นมากนัก

เขาก็จะอยู่แบบเงียบๆ ตามแบบฉบับของเขาไปตลอดทาง

ถ้าอยากมีเพื่อนคุยระหว่างทางก็ต้องทำใจว่า ต้องได้รับคำพูดที่แสลงหู แสลงใจ ตลอดเส้นทาง

ถ้าอยู่เงียบๆ ขณะขับรถได้ ก็มุ่งใจไปที่การขับรถ

เปิดเพลงที่เราชอบฟังไปด้วยก็ได้

เขาก็อยู่ส่วนเขา เราก็อยู่ส่วนเรา ไม่มีเรื่องให้ถกเถียงต่อปากต่อคำกันแน่นอน

ฟังคร่าวๆ น่าจะอายุไล่เลี่ยกัน เขาถึงพูดไม่เกรงใจ ..

ถ้าเรารู้สึกแบบในละคร คือ หมั่นไส้ แบบนางเอกแก่นแก้ว กับ นายปากร้าย สุดท้ายก็รักกัน

ก็ให้ต่อปากต่อคำกันไป กัดเขาบ้าง เขากัดเราบ้าง ก็สนุกปาก

แขวะกันไป แขวะกันมา อาจสนิทสนมกัน ก็ทำให้ได้เพื่อน หรือคนรักจากการเริ่มต้นแบบนี้ก็ได้

แต่ถ้าไม่อยากเถียงหรือทะเลาะ ก็ให้นิ่ง คุยแต่งาน หรือเรื่องที่ไม่เปิดโอกาสให้เขามาแขวะเราได้

การถามตอบก็ระวังการสวนกลับให้เจ็บใจ ... หรือถ้าเขาเป็นฝ่ายหาเรื่องกัดเราแล้วเราไม่ชอบ

ก็สามารถพูดสะท้อนกลับไป อย่างตรงประเด็นได้ ... เช่น ไม่ค่อยชอบการพูดคุยสไตล์แบบนี้

บอกตรงๆ ว่าเราต้องการให้แลกเปลี่ยนกันด้วยเหตุและผล มากกว่าการพูดแบบที่เขาทำกับเราอยู่

แต่ต้องพูดอย่างไม่มีอารมณ์โกรธนะ อธิบายดีๆ

คิดว่าคนที่ได้ฟังคงรู้ว่าเราต้องการการสื่อสารแบบไหน

แล้วเขาคงแยกแยะได้ว่าเขาควรสื่อสารกับเราอย่างไร