ไม่ได้เก่งกาจอะไร เห็นคนเรียนธรรมสูงๆ ยังรับมือกับทุกข์ไม่ได้ เราก็เด็กน้อย ได้แค่นี้ก็ดีมาก แต่เห็นเด็กบางคน มันเก่งแหะ มันลืมทุกข์ไว น่าเอาอย่าง

คิดแล้ว ทุกข์ มันคือส่วนหนึ่งของสิ่งมีชีวิตไปแล้วมั้ง หิวก็ทุกข์ ง่วงก็ทุกข์ แต่ช่วงเป็นหนี้ นี่วางทุกข์ยากมาก เดี๋ยวเจ้าหนี้ก็ตามทวง ทุกวันๆ อันนั้นแหละของจริง วัดว่าเรา เจ๋งจริงมั้ย ไม่น่าเชื่อ วางทุกข์ได้ไวมาก เจ้าหนี้ไป เลิกทุกข์ พออีกรายมา ค่อยทุกข์ใหม่ 555555 สนุกดี เหมือนเล่นเกมส์เปลี่นหน้า

แต่นิสัยเลวอันนึง ชอบปล่อยใจให้เบื่อง่ายไป พอเบื่อ เวลาเจอทุกข์ เลยยิ่งเซ็ง ยิ่งเซ็งมากเข้าก็คิดมาก คิดมากเข้า ก็ไม่อยากคุย ไม่อยากทำไร อยากอยู่คนเดียว ในโลกของตัวเอง ถ้าเป็นหนัง ก็เหมือน ไอเด็กนี้ มีวงแหวนดาวรอบๆตัว ใครเข้ามาไม่ได้ ทุกวันนี้ก็เป็น แต่ดีขึ้น คือยังไงใครก็เข้ามาในโลกเราไม่ได้อยู่ดี แต่พวกเค้าก็ไม่รู้ว่าเราทุกข์

เอาเวลาทุกขื ไปทำอย่างอื่น ทุ่มเทสิ่งอื่นดีกว่า

วิธีของตัวเอง ก็เดิมๆ

เริ่มจาก ไปหาที่เย็นๆอยู่ กินของเผ็ด กินให้เหงื่อมันออก เผ็ดๆๆๆให้กินน้ำเข้าไปเยอะๆ ฟังเพลงๆ

แล้วก็หาหนังที่มีคำคมเด็ดๆดู ดูการ์ตูนเรื่องที่ชอบ ฉากซีรี่ส์ที่ชอบ ทำให้ยิ้ม พอยิ้มได้ คราวนี้ก็คิดว่า ตรูจะบ้าบอทำไม แค่โยนมันทิ้งไป เออหาย โธ่ๆๆๆ

ไม่ต้องเอาทุกข์มาอ้างจะกินขนมหรอก แหะๆ

สรุป

จบด้วยกัน เบะปากหนึ่งที แล้วไม่เก็บมาคิด

(จริงๆไม่ง่ายหรอก แต่ที่ว่าไม่เก็บเอามาคิด เพราะคิดก่อนคิดแล้วว่า ใดๆในโลก ล้วนอนิจจัง ตั้งอยู่ ดับไป

เราแค่ตัวละครสมติบนโลก โลกตายเราก็ตาย จะเอาอะไร บางทีกรูก็ตาย ก่อนโลกจะตาย เสียเวลาทุกข์ทำไมวะ)