ลุงไม่ได้กลัวน้ำมนต์จริงๆ หรอกพูดให้ขำ

แต่ลุงเคยเห็นพระแย่งกันรับบาตร เวลาไปวัดจะมีพระกุฎิต้นๆ เรียกญาติโยม ญาติใครไม่รุ้ แต่เรียกไว้ก่อน

คนนำของมาให้ก็เลยต้องขึ้นกุฏิท่านถวายให้ท่านก่อน

และพระไมสำรวม พระนินทาพระด้วยกัน พระทิ้งสายตาให้สีกาสาวๆ

เคยเป็นกรรมการ-เรียกอนุกรรมการ (ไม่ใช่เมียน้อยกรรมการ) ทำหน้าที่หาวัดที่ยากจนตามที่พนักงานเสนอเข้ามา เพื่อไปทอดผ้าป่าของบริษัท

วัดหนึ่ง ตบพื้นร้องว่า วัดนี้แระฮ่ะ ที่ยากจนทั้งๆ ที่วัดเจริญมากๆ วัดไหนไม่ได้ถูกเลือก แม่ชีก็เขียน จ.ม. มาด่า บรรพบุรุษกรรมการ ในที่นี้แม่ชียังอ่อนเทคโนโลยี เลยไม่ใช้

บางวัดแถวๆ นำ้ตกไทรโยค ใกล้ชายแดนไทย พระอยากเป็นเจ้าอาวาสก็ชวนพระกันมาสองสามคนมาตั้งวัดใหม่ ทั้งๆ ที่เดินไปไม่กี่ก้าว ซ้ายก็วัด ขวาก็เจอวัด

นอกจากนี้เจอวัดในกรุงเทพ ที่นั่งตามร้านค้า ก็จะเวียนของใส่บาตรแล้วให้ร้านค้านำไปขายใหม่

หรือได้รับของถวายมาเยอะ มาถึงวัดก็จะมีแม่ค้าคอยรับไปขายต่อในบริเวณที่มีก่อสร้าง

ขายเป็นถุงๆ เลย ข้าวถุง แกงถุง ขนมถุง

ถวายเป็นเงิน พระก็นำไปเลี้ยงลูกเลี้ยงเมีย

เพราะที่เจอบ่อยๆ ไม่รู้จะทำอาชีพอะไร ก็เลยมาบวชเป็นพระ

แปลกนะครับที่คุณลุงมีความคิดเช่นนั้น ( กลัวนํ้ามนต์ )

หากว่ากลัวจริง มันก็ต้องมีสาเหตุ มีที่มา-ที่ไป

ผมเองก็ไม่ค่อยชอบใส่บาตร เพราะ ภาพพจน์ต่างๆนั้นมันแย่มาก ( พระในกรุงฯ )

ลุงอยู่ใกล้วัดแต่ลุงกลัวพระ กลัวน้ำมนต์ 555

10 ปี ใส่บาตรทีหนึ่ง