ใช้จ้ะ ถ้าจะทำก็ต้องศึกษาให้ดีๆ รอบคอบ

ไม่งั้นนอกจากไม่รุ่งแล้วยังเข้าตัวอีกต่างหาก

ขอบคุณสำหรับข้อมูลนะ

แต่ก่อนอื่น ผ่านกฎหมายให้ได้ก่อน

ต้องมีการจัดการที่ดีด้วย ผู้ใหญ่ส่วนโซนผู้ใหญ่

แต่มีขายอยู่นะ เป็นของนำเข้า

เราว่าถ้ามีทุนก็สามารถทำได้ แต่ต้องให้ได้มาตรฐาน

ไม่คม ไม่ระคายเคือง ที่สำคัญถ้าทำต้องขออนุญาตตั้งโรงงาน

และขอมาตรฐานด้วย ก็ทำให้น่าเชื่อถือมากขึ้น

ทั้งนี้ทั้งนั้นต้องอาศัยความอดทนสูงมากๆ เพราะกว่าจะแพร่หลาย

กว่าจะเป็นที่รู้จัก เป็นที่ยอมรับในไทยก็ต้องผ่านอะไร อะไรเยอะ

เหมือนคนข้ามเพศก็ต้องอดทนและต่อสู้นานมาก จึงได้อะไรๆ มากกว่าเดิม

ทั้งการแต่งชุดนักศึกษาหญิงได้ เป็นแอร์โอสเตสได้ เป็นนางงามได้ระดับประเทศ

ระดับต่างประเทศได้ ...คนมาทางนี้ต้องอดทน และมุ่งมั่นจริงๆ

ส่วนเรื่องการผลิตอุปกรณ์ หากมีความตั้งใจ

แรกๆ ก็ไปบุกเบิกตลาดส่งออกก่อน ในประเทศเสรีทางเพศน่าจะจำหน่ายได้ไม่ยาก

คนไทยมีฝีมือ น่าจะติดตลาดได้ ศึกษาและสร้างให้เป็นแบบเอเชีย ขายฝรั่งได้เลย

เช่น ตุ๊กตายางผิวคล้ำ หน้าตาแบบไทยๆ ต่างชาติพวกผิวขาวชอบ

ศึกษาได้จากหญิงไทยขายบริการ หรือ แฟนฝรั่ง จะเห็นเอกลักษณ์ใบหน้าที่เด่นชัด

เราว่าก็ดีนะ ... ที่เห็นๆ มีแต่นิโกร ญี่ปุ่น หน้าตาจิ้มลิ้ม

ยังหาหน้าตาแบบเอเชีย ประมาณผิวสีแบบเอเชียได้น้อย ในวงการนี้

เปิดตลาดกับต่างชาติ ในแบรนด์ห

เพราะมันไม่เปิด และไม่เป็นที่รู้จัก

อาจทำให้คน หาทางออกทางอื่นแทน

แถมของยังราคาแพง เพราะยังไม่มีการผลิตในประเทศไทย

มีแต่การนำเข้า

ถ้าเป็นร้านจำหน่ายอุปกร์ก็ได้ ไม่ผิดอะไรเลย

แต่คนอื่นอาจมองและไม่ค่อยกล้าเข้ามาเลือกซื้อ

อาจต้องผ่านทางเวปไซต์ เพราะยังไม่เสรีอย่างที่ว่านั่นแหละ

เราไม่ได้หมายความว่า การมีสัมพันธ์กับคนอื่นเป็นธุรกิจ

"แต่ทำเป็นช็อป ขายอุปกรณ์เสริมความสุขก็ได้"

ช่วยเพิ่มความสุข ลดอาชญากรรม และ การตั้งครรภ์ได้

คนไทยยังไม่พร้อมกับการเปิดเสรี เพราะมีคนที่ด้อยทางปัญญาอยู่เยอะ

(ต่อ)

หลายคนเป็นเหยื่อการค้ามนุษย์ ซึ่งสิ่งเหล่านี้รัฐก็ต้องเข้ามาคุ้มครอง

ผู้รับบริการไม่อาจล่วงรู้ได้ว่า ภายใต้ความสุข เธอ(หรือเขา) พบกับอะไรบ้าง

ทั้งโรคร้าย ทั้งการถูกเอาเปรียบจากนายหน้า การกดขี่จากผู้ถือกฎหมาย แต่ไร้ซึ่งจรรยาบรรณ

ปัญหานี้ซับซ้อนมากนัก ...

ภาพลักษณ์ไทยแลนด์ ออฟ สไมล์ ก็เปลี่ยนเป็น แลนด์ ออฟ เซ็กซ์ ได้เหมือนกัน

หากขาดการควบคุมหรือคุ้มครองที่ถูกต้อง เป็นธรรม

ทั้งนี้ทั้งนั้น หากมีเพศสัมพันธ์ที่อยู่บนความถูกต้อง

ก็เรียกได้ว่า WIN : WIN ได้

แต่ต้องทำโดยอยู่บนพื้นฐานความรอบคอบและรับผิดชอบสักหน่อย

ทางวิทยาศาสตร์ ก็สามารถหาทางออกได้มากมาย

การช่วยตัวเองไม่บาป(เว้นพระ เรียกอาบัติ)

การให้ความสุขทางเพศไม่ได้เกี่ยวกับว่าต้องมีเพศสัมพันธ์กับคน

การใช้วิธีช่วยตัวเองก็ทำให้ลดแรงขับทางเพศได้

แต่คนติดที่รูปสัมผัสมากกว่า จึงต้องมีเพศสัมพันธ์กับเพศตรงข้าม

(ปัจจุบัน เพศเดียวกันก็ได้)

จากการวิจัย พบว่า คนที่มีปลดปล่อยความต้องการทางเพศกับอุปกรณ์

ก็ทำให้ร่างกายเกิดความสุขสบายจากการหลั่งสารเคมีในสมองไม่ต่างกัน

แต่คนต่างหากที่ติดที่รูปสัมผัส จึงต้องมีกับคนเท่านั้น

ซึ่งสิ่งนี้เลี่ยงได้ โดยไม่ต้องผิดลูกเมียตัวเอง

คนโสดเที่ยวหญิงขายบริการก็ไม่ได้ผิดศีลอะไร หากหญิงนั้นไม่มีสามีอยู่

ทางออกมีหลายทาง อยู่ที่ว่าจะเลือกทางไหนให้ถูกต้อง ถูกใจ และไม่ทำให้คนที่อยู่ด้วยต้องเสียใจ

มองกลับกัน หากคู่สมรสนั้นให้เสรีภาพแก่กันและกัน ภริยาก็สามารถเที่ยวชายขายบริการได้

เรื่องบาปบุญ ก็แยกออกจากเรื่องทางกฎหมายอีกทีหนึ่ง

เพียงแต่ต้องแยกด้วยว่า การเป็นสาวขายบริการก็ใช่ว่าเต็มใจทุกคน

หลายคนถูกขาย ถูกกดขี่จากแมงดา จากแม่เล้า จากการบีบบังคับกายและใจ

หลายคนเป็นเหยื่อการค้ามนุษย์ ซึ่งสิ่งเหล

ก็ใช่ เรื่องนี้บาปตามหลักศาสนา

แต่ถ้าเป็นเรื่องทางโลก ตามหลักวิทยาศาสตร์ อาจจะไม่บาปก็ได้

แถมอาจแก้อาชญากรรมได้ มากกว่าการห้าม

ในโลกแห่งความเป็นจริง

แถมคนที่นับถือคริสต์ส่วนมาก ก็ไม่ได้เคร่งมากเหมือนเอเชีย

อาจเป็นเรื่องที่รับได้ก็ได้

ถ้าคนพุทธก็ผิดศีลห้า แต่ถ้าต่างศาสนา ก็ไม่มีเรื่องศีลห้า

แต่คริสต์ นิกายโรมันคาทอลิค ก็ห้ามเรื่องการนอกใจภริยาเหมือนกัน

ไม่ได้เรียกว่าผิดศีล แต่เรียกว่าบาป ต้องสารภาพบาปต่อพระเจ้า

ถึงบอกไงว่า คนไทยมองเป็นเรื่องผิดศีลธรรม

แต่คนต่างชาติ มองเป็นเรื่องธรรมชาติ