ตอบแล้ว 7 ปีที่ผ่านมา
ผมเข้าใจคุณ และผมเองก็ไม่ต่างจากคุณ
และที่อยู่ได้มาจนทุกวันนี้ ก็เพราะว่า...........
ผมสู้กับมัน สู้ให้ถึงที่สุด....
และถือว่า....ทุกอย่าง มันต้องใช้เวลา
เพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม พูดได้ คิดได้ แต่การกระทำต่อไป มันไม่ง่ายเลย...
และไม่มีใครเข้าใจเรา เท่ากับตัวเราเอง
โดยเฉพาะเรื่องของความทุกข์ ในจิตใจของคนเรา
ลองฝึกจิตดูครับ ทบทวนกับสิ่งที่เกิดขึ้น
และให้ลองคิดว่า เกิดมาเป็นคนมีอวัยวะครบ 32 มันก็โชคดีแค่ไหนแล้ว ที่ไม่ต้องพิการเหมือนใครเขา
ซึ่งทำให้เรามีโอกาสอะไรหลายๆอย่างให้กับชีวิต ที่่จะให้ตนเองหาความสุขได้....
+3 โหวต · 2 ตอบกลับ