ทั้งสุขทั้งทุกข์แหละ

สุขที่ได้รู้วันตาย เพราะจะได้เตรียมตัวได้แต่เนิ่นๆ อะไรที่อยากทำจะได้รีบทำ

อะไรที่ต้องการแก้ไขจะได้รีบแก้ไข

อะไรที่ควรทำจะได้เริ่มทำสะสมบุญ

จะได้รีบเตรียมสิ่งต่างๆ ตั้งแต่วันนี้

เพราะเมื่อคนเราไม่รู้วันตายล่วงหน้า

มักประมาทคิดว่าคงอีกนาน

รอพรุ่งนี้ค่อยทำ เดือนหน้า ปีหน้าค่อยทำ

พอถึงวันตายหลายอย่างที่คนเรามักยังไม่ได้ทำ

หลายคนมักมีความรู้สึกว่ายังตายไม่ได้

แต่ไม่อาจยืดวันตายไปได้

หลายคนตายไปทั้งที่ยังห่วง ยังหวง

ตายแบบมีกังวล ตายไม่เป็นสุข

ถ้ารู้วันตาย คนเราจะทำสิ่งดีๆ ได้ง่าย

(แต่บางคนแาจเสเพลไปเลย

ถ้าเขาเป็นคนเห็นแก่ตัว)

....

ส่วนการรู้อนาคตในวันพรุ่งนี้

เราว่าอาจก่อทุกข์ มากกว่า

เพราะการรู้อนาคตที่กระทันหันเกินไป

ก็เตรียมการแก้ไข ป้องกันเหตุไม่ค่อยทัน

เพราะมีเวลาแค่ 24 ชั่วโมง

คนนั้นก็คงเครียดที่จะต้องพบเจอ

สิ่งที่ไม่อาจทำอะไรเพื่อลดดีกรีความเข้มข้น

จากสิ่งที่ต้องเจอลงได้