ตาม พ.ร.บ.จราจรทางบก พศ. 2522 มาตรา 111 บัญญัติห้ามมิให้ผู้ขับขี่ จูง ไล่ต้อนหรือปล่อยสัตว์ไปบนทางเท้าในลักษณะที่เป็นการกีดขวางการจราจรและไม่มีผู้ควบคุมเพียงพอ

เมื่อเจ้าของสัตว์ ควบคุมสัตว์ต้องเองไม่ได้ ต้องรับผิดตามกฎหมาย และ พรบ. ป้องกันการทารุณกรรมสัตว์ ฯ

ซึ่ง พรบ.ป้องกันทารุณกรรมและการจัดสวัสดิภาพสัตว์ ระบุไว้ ตามมาตราที่ 23 ว่าด้วยการห้ามมิให้เจ้าของสัตว์ปล่อย ละทิ้ง หรือกระทําการใดๆ ให้สัตว์พ้นจากการดูแลของตนโดยไม่มีเหตุอันสมควร หากฝ่าฝืนต้องระวางโทษปรับไม่เกินสี่หมื่นบาท

เจ้าของสัตว์จึงต้องรับผิด #เว้นแต่คนขับรถจะขับรถประมาท ก็ต้องรับผิดตามสัดส่วน ว่าใครประมาท มากกว่ากัน

คำพิพากษาฎีกาที่ 6088/2559

ตาม พ.ร.บ. จราจรทางบก พศ. 2522 มาตรา 111 บัญญัติห้ามมิให้ผู้ขับขี่ จูง ไล่ต้อนหรือปล่อยสัตว์ไปบนทางเท้าในลักษณะที่เป็นการกีดขวางการจราจรและไม่มีผู้ควบคุมเพียงพอ เมื่อจำเลยทั้งสองซึ่งเป็นเจ้าของสุนัขจึงเป็นผู้ดูแลสัตว์จะต้องดูแลควบคุมมิให้สัตว์กีดขวางการจราจร การที่สุนัขของจำเลยทั้งสองวิ่งข้ามถนนตัดหน้ารถจักรยานยนต์ของโจทก์ในระยะกระชั้นชิด ย่อมเป็นผลโดยตรงที่ทำให้รถจักรยานยนต์ของโจทก์ล้ม เมื่อไม่ปรากฏจากทางนำสืบของจำเลยทั้งสองว่า ขณะเกิดเหตุโจทก์ขับรถจักรยานยนต์ด้วยความเร็วสูงและไม่ใช้ความระมัดระวังอย่างไร ดังนั้น เหตุละเมิดจึงเกิดจากความประมาทเลินเล่อของจำเลยทั้งสองที่ไม่ใช้ความระมัดระวังตามสมควรในการควบคุมดูแลสุนัข เมื่อมีความเสียหายเกิดขึ้นเพราะสัตว์ จำเลยทั้งสองจึงต้องร่วมรับผิดต่อโจทก์ตาม ป.พ.พ. มาตรา 433 วรรคหนึ่ง

เมื่อทราบกันอย่างนี้แล้ว ทั้งเจ้าของสัตว์เลี้ยง และเจ้าของรถ ก็ไม่ควรตั้งอยู่บนความประมาท เจ้าของสัตว์ก็ควรดูแลสัตว์เลี้ยงของท่านไม่ให้หลุดมาเดินบนท้องถนน หากอยู่เหนือการควบคุม ก็อาจเกิดอุบัติเหตุที่ร้ายแรงตามมาแน่นอน ในส่วนผู้ขับขี่ก็ต้องขับขี่ด้วยความระมัดระวัง ไม่ขับรถเร็วจนเกินไป เพราะทั้งคนและสัตว์ต่างก็รักชีวิตของตัวเองทั้งนั้น เพราะเมื่อเกิดเหตุการณ์จริงๆ อาจช่วยผ่อนหนักให้เป็นเบาบ้างก็ได้