นั้นสิ เพราะปัญหาแบบนี้ มีทุกที่ มีแต่เราต้องหมุนอยู่ตลอดเวลา เหมือนลูกข่าง หมุนๆ มากเท่าไหร่ นิ่งเท่าไหร่ ลูกข่างอื่นที่แกว่งเท้าหาเสี้ยนเข้ามา ต้องกระจัดกระจาย กระเด้งไปเอง นี่สิ มันต้องคุยกับคนมีฟ เราก็จะได้จุดไฟ ไปคุยกับคนหมดไฟก็อาจเฉือยตามเค้า หนุก็เอาปัญหานี้ไปปรึกษาเพื่อนร่วมงาน แต่ละคนดีมากๆ บอกว่า อย่าไปสนใจ ให้แกพุดไป เหนื่อยแกก็หยุดเอง

เคยมีรุ่นพี่ที่ทำงานเก่า..เป็นบริษัทระดับโลกเลยทีเดียว...เป็นถึงระดับ Supervisor ..

ตอนนี้ก็ยังคงเป็นอยู่..ทำงานเช้าชามเย็นชาม..เพราะคิดว่า..

ทำมากก็เหนื่อยมาก..เลยไปไหนไม่ได้..จะออกก็กลัวว่าต้องไปเริ่มต้นใหม่..

เพราะว่าความสามารถมีเท่าหางอึ่ง..ก็เลยต้องเกาะบริษัทไปวันๆ..

ไม่อยากให้หมดไฟกับวิญญาณไปเพราะความคิดว่าทำไปก็เท่านั้น..

คนบอกว่าเราอ่อน..ไม่ต้องไปเถียง..ทำให้เห็นว่าเราทำได้มากกว่านั้น..

แต่ส่วนเรื่องค่าเหนื่อยนั้น..มันก็แล้วแต่ความต้องการนะ..

ถ้าคิดว่าม

อ๋อ เข้าใจแล้ว เราต้องทำให้เค้าเห็นว่าเรา คนหนึ่งหล่ะ ที่แตกต่างจากคนที่เค้าดูถูกไว้ เราก็จะได้ทั้งประสบการณ์ และ ได้พิสูจน์ตน บางทีก็นะ เวลาโดนใครดูถูก มักไม่ค่อยกระตืนรือล้น ทำไมบางคนยิ่งลุกเป็นไฟ ไฟแห่งความหสวังก็ไม่รู้นะพี่ ขอบคุณแนวคิดนะ

แต่ไม่อยากให้คิดแบบ..เก่งไปก็เหนื่อยนะ..กอบโกยความรู้ให้มากที่สุดไว้ดีกว่า..

พอถึงเวลาที่เราบินแล้วทุกอย่างก็จะล่ายเหมือนพลิกฝ่ามือเลยที่เดียว..

ค่าเหนื่อยต่างๆก็จะตามมาเอง...

ใช่ ไม่เอาใส่ใจหรอกิ หน้าทีมีไรก็ทำไป

คุณค่าของเราอยู่ที่ตัวของเราเอง..อย่าให้ใครมาทำลาย...