คนอื่นเขาทำกันมั๊ย ...ผิดปกติหรือเปล่า...

วันนี้มีเรื่องมาถามสมาชิกมายฯ อีกแล้วจ้า

ปกติสมาชิกมายฯ อ่านหนังสืออะไรกันบ้าง

.

วันนี้เกิดเหตุ ขณะเราอ่านหนังสือพิมพ์

ซึ่งยุคนี้ หนังสือพิมพ์มีแต่เรื่องย่อละคร

หันมา หันไป พลิกไป พลิกมา เลยอ่านละครซะเลย

เราไม่เคยอ่าน พอเริ่มอ่านไปสักพัก

มีเรื่องให้อมยิ้ม ความเปิ่นของตัวเอง

คือ บทละครก็มีบทพูดของตัวละครแต่ละตัวไง

เราก็อ่านๆ ไปอย่างออกรส ออกชาติ

พอถึงตอนที่พ่อพระเอก นางเอก และพระเอกถกเถียงกัน

เรื่องที่นางเอกบอกพ่อพระเอกว่าถูกพระเอกกระทำชำเรา

พระเอกก็ปฏิเสธคอตั้งว่าไม่ได้ทำๆ

แต่พ่อพระเอกกับนางเอกก็ช่วยกันเสริม ช่วยกันต่อว่า

เราก็อ่านไปตามเรื่องราวเรื่อยๆ ด้วยเสียงในใจ

เป็นพ่อบ้าง นางเอกบ้าง พระเอกบ้าง

ปรากฏว่าอ่านๆ ไป เสียงในใจคิดว่าเป็นนางเอกพูด

เราก็ทำเสียงในใจเป็นผู้หญิง ประโยคก็ย๊าวยาว

พออ่านถึงช่วงบรรยายสรุป

“ต๊ายตาย” ทั้งหมดนั้น พ่อพระเอกพูด!!

โอ้แม่เจ้า ... ขำออกมาสิจ๊ะ จะเหลือเหรอ

5 5 5 5 5 +

.

จึงเกิดคำถามคลายข้อสงสัยว่า

“คนอื่นเขาทำกันมั๊ย”

รบกวนสมาชิกมายฯ ที่น่ารัก

เฉลยให้เราทราบที .....

ว่าเราผิดปกติหรือเปล่า ?????

3 คำตอบ · +1 โหวต · 0 รายการโปรด · 46 อ่านแล้ว

อ่านหนังสือไม่ว่าจะละครหรือนิทาน หรือแม้กระทั่งเรื่องตลกๆ อย่าง Stand up comedy ของพี่โน้ต

เราก็จินตนาการเป็นเสียงคนนั้นคนนี้เหมือนกันแหละ เพื่อจะได้แยกบุคคลิกของตัวละครแต่ละตัวให้ชัดเจน

จะได้เข้าใจมากขึ้น แต่มันก็มีไม่กี่เสียงหรอก เสียงตัวละครนำ อาจจะเป็น ญ หรือ ชาย, เสียงผู้ ญ, เสียง คนร้าย

แต่ไม่ได้อ่านหนังสือยาวมาหลายปีแล้ว ส่วนใหญ่จะอ่านเรื่องสั้นๆ หรือไม่ก็บทความมากกว่า

ช่วงนี้สนใจประวัติศาสตร์บางเรื่อง หาดูเอาตามทูยูป

เพราะบางเรื่องมันมีคนเอามาเล่า หรือเอามาโกหก เลยลองหาข้อมูลดูว่าจริงหรือเปล่า

+1 โหวต · 1 ตอบกลับ

อ่านหลายเสียง แบบนี้ เล่านิทานให้ลูกฟัง

น้องพิมคงฟังเพลินจนลืมง่วงแน่ๆ

ป๋าต้องเป็นขวัญใจสาวน้อยแน่นอนแล้ว

.

ได้ความจริงจากเรื่องไหนมาบ้าง

เหลา เอ้ย เล่าสู่กันฟังหน่อยแน๊

.

+1 โหวต

ปกติจ้า มันได้ฟีลลิ่งดี

ชอบนะ อ่านแล้วเข้าใจมุมมองตัวละคร บางนักเขียน อธิบายดีกว่า โทรทัศน์ทำ

+1 โหวต · 5 ตอบกลับ

แบบนี้จัดรายการวิทยุได้เลย

+1 โหวต

ยังจ้ะ

เรายังไม่ถึงขั้นทำ sound effect

เดี๋ยวคงต้องฝึกก่อน แล้วค่อยว่ากัน อิอิ

+0 โหวต

Hahhaha รอรับฟัง 55

+1 โหวต

คนอื่นไม่ทราบ ส่วนฅนไม่เคยทำ เชื่อว่าสำหรับคนที่มักจะเป็นคนมีจินตนาการสูงชอบที่จะพยายามเข้าถึงจิตใจ อยากเข้าถึงตัวละครให้ได้มากๆ คงพยายามรวบรวมสติ สมาธิ มาทำจนได้และคงสนุกอยู่ในโลกจินตนาการของตัวเองอยู่ไม่น้อย แค่สงสัยเท่านั้น เคยสังเกตหน้าตาตัวเองหรือเปล่า มีการเคลิ้ม พริ้ม ยิ้มหรือหน้าตึงไปตามสิ่งที่อยู่ในหัวถึงไหนแล้ว จะเป็นแบบการแสดงสีหน้าเช่น ชาร์ลี แชปลิน หรือไม่ จะมีคนอื่นผ่านมาเห็นแล้วคิดว่าเคี้ยวใบเขียวไปกี่ใบแล้วหนา

+1 โหวต · 3 ตอบกลับ

หน้าตาคงไม่มั๊ง ไม่เคยมีใครมาทักสักที

ว่าอ่านอะไร ทำไมหน้ายิ้ม หน้าบึ้ง หน้างง

แต่เท่าที่ถามเพื่อนคนที่อ่านนิยายตัวพ่อ ตัวแม่

บางคนก็เป็นเหมือนเราที่มีหลายเสียงในสมอง

บางคนก็อ่านแบบอ่านหนังสือทั่วๆ ไป

แต่ติดใจตรงคำว่า “พยายาม”

เหตุใดจึงคิดว่า “ต้องพยายาม” ทำเช่นนั้น

+0 โหวต

คนพลุกพล่านจำเป็นต้องพยายามรวบรวมสมาธิ

+1 โหวต

สำหรับคนอื่นไม่รู้ว่าต้องพยายามมากแค่ไหน

สำหรับเราค่อนข้างสบายจ้ะ

+0 โหวต

คำตอบของคุณ

(ไม่บังคับ)

เพื่อรับการแจ้งเตือนเมื่อมีการตอบกลับ

คำถามที่คุณอาจจะสนใจ