ผมทำงานเป็นช่างภาพครับ มีช่างหน้าใหม่เข้ามาในวงการ เอาว่าอุปกรณ์และฝีมือพอกันก็ได้ แต่ตัดราคาผมลงครึ่งนึงเลย

ห้ามกันไม่ได้

พิสูจน์กันด้วยฝีมือ

เปรียบก๋วยเตี๋ยว ชามละสิบบาทมีคนกิน

ชามละร้อยถ้าอร่อย คนก็แย่งกันซื้อกิน...

สมัยกล้องฟีล์มมันต้องใช้ฝีมือจริงๆ

ไม่งั้นล้างออกมาก็เสียเงินเปล่า

มาตอนนี้ดิจิตอล ไม่ดีถ่ายใหม่

ถ่ายวันละ100 รูป ไม่เก่งให้มันรู้ไป😁

ก็เค้าหน้าใหม่ฝีมือก็มือใหม่ถึงคิดแค่นั้นไง ถ้าคุณมือเก๋าราคาแพง แล้วฝีมือได้เทาหน้าใหม่ ต้องพิจารณาตัวเองแล้วครับ

การแข่งขันด้านธุรกิจฯ

อัพสกิล

ทำใจ

ปกติแหละ ทุกวงการ ตายกันไปข้าง

รับราคาสูงเกินตัวมานานแล้ว คุ้มแล้ว

เป็นธรรมดาครับ

การค้าเสรี

มีแทบจะทุกวงการครับ สิ่งที่คุณควรจะเปลี่ยนคือ คุณภาพงาน ความใส่ใจ รายละเอียด เรื่องราคา ผมมองว่า ราคาเป็นเรื่องรอง เลยครับ ถ้างานคุณดีจริง คุณภาพคับแก้วจริงๆ นอกเสียจากงานคุณสู้กับงานที่ราคาถูกกว่าแทบไม่มีข้อแตกต่าง

เปลี่ยนเค้ากับเปลี่ยนเรา เปลี่ยนเราง่ายกว่าครับ

ไม่ต้องเครียดครับ มีทุกวงการ

อันนี้จำเป็นต้องปรับเปลี่ยน.......ประเมินลูกค้าก่อน........

เป็นเพชรอย่าไปสนใจเม็ดพลอยครับ

ผมจะบอกว่า ของเหมือนกัน สู้กันที่ราคา

ราคาเท่ากัน สู้กันที่คุณภาพ

คุณภาพเท่ากัน สู้กันที่วิธีการและวิธีบริการ กลยุทธ์มีร้อยแปด สร้างความแตกต่าง โปรโมชั่น และตัดกำไรส่วนน้อยนิดเอาไปให้ลูกค้า ด้วยการแถม ถ้าเราคิดว่าเราเก่งและมีคุณภาพกว่า แสดงมันออกมาให้ลูกค้าเห็น แต่ถ้าคิดว่าเราสู้คนอื่นไม่ได้ ไม่ต้องลงมือ เราก็แพ้ตั้งแต่คิดแล้ว ใจอย่ายอมแพ้

ทะเลมีปลาหลายฝูง.. ลูกค้ามีหลายคนหลายประเภท.. แต่ละคนมีงบประมาณต่างกัน....กลยุทธ์​จึงมีหลายแบบที่ใช้จับปลา..

1.ถ้าเขาตั้งราคาต่ำและปริมาณงานมากเท่าคุณแถมงานดี​ คุณคิดว่าทำแล้วไม่น่าได้กำไร​ เขาก็จะเหนื่อยมาก..และขาดทุนในที่สุด...

2.เขาอาจตั้งราคาต่ำ​ และปริมาณงานคุณภาพงานไม่ดีเท่าคุณ...แต่ลูกค้าพอใจงานแค่นั้นก็ต้องแล้วแต่ลูกค้า..เพราะคุณไม่สามารถผลิตงานที่คุณภาพต่ำกว่ามาตรฐาน​ได้...ในเวลาที่นานคุณภาพที่ไม่ดีอาจทำให้เขามีลูกค้าน้อยลง...

3.กลยุทธ์​บางครั้งตัดราคาเพื่อเอาจำนวนลูกค้าเก็บไว้เป็นฐาน​ เขาอาจตั้งราคาต่ำตามปริมาณงานที่ไม่ขาดทุน​ ได้กำไรน้อย​ แต่จะมีออพชั่นแฝงว่าถ้าต้องการโน่นนี่ต้องจ่ายเพิ่ม... บางครั้งพอปลาเข้าแหแล้วก็ไปไหนไม่ได้ต้องจ่ายเพิ่ม... ตัดราคาแต่เพิ่มราคาทีหลังได้... คุณสามารถใช้กลยุทธ์​นี้ได้... แต่ต้องทำความเข้าใจกับลูกค้าให้เข้าใจ...

ถ้าจะสู้กับคนที่ตั้งราคาต่ำ.... สู้ด้วยคุณภาพ.. สู้ด้วยของแถมหรือผลประโยชน์​ที่ให้มากว่า... และสู้ด้วยความเอาใจใส่...คุณอาจตั้งราคาได้หลายเกรด.. ตามพันธุ์ปลาที่จะจับ.. คุณอยู่ในวงการมานานย่อมชำนาญกว่า.. สู้ๆนะขอรับ

ผมช่างภาพครับ ฝีมือไม่ดี แต่ปากดีมากครับ

ฝีมือไม่ใช่ปัจจัยเดียวที่จะเอามากำหนดราคา ต้องมีความคิดสร้างสรรด้วย คุณอยู่มานานทำมาก่อนย่อมได้เปรียบ อย่างน้อยๆคุณสามารถกำหนดเรตราคาได้ 2 ราคา 1. เท่าเขา สำหรับงานพื้นๆ 2. ราคาปกติที่เคยทำไว้แต่ใส่ลูกเล่นเพิ่มจากประสบการณ์ที่เคยทำมาก่อน คุณน่าจะได้เปรียบในระยะยาว แรกๆอาจเสียลูกค้าบางส่วนพวกอยากลองของใหม่ ถ้าเขาไม่ดีจริงเดี๋ยวก็กลับ ยกเว้น วันแรกที่คุณเข้าวงการกับวันนี้ทุกอย่างคุณยังเสมอต้นเสมอปลายไม่เปลี่ยนแปลง ผมแปลกใจว่า ทำไมคุณบอกว่าเขามาใหม่ฝีมือเท่าคุณ แล้วเวลาที่ผ่านมามันเกิดอะไรขึ้น หรือตอนนั้นไม่มีคู่แข่งคุณเลยไม่พัฒนาฝีมือ ไม่พัฒนางาน ถ้าคุณใช้วิธีการนั้นก็ต้องเหนื่อยหน่อยครับ คุณจะได้เปรียบเขาทางเดียวคือลงทุนอุปกรณ์เทคนิคใหม่ๆเข้ามา เขาคงสู้ด้านนี้ไม่ไหวเพราะต้องลงทุนกับอุปกรณ์พื้นฐานก่อนซค่งคุณมีพร้อมแล้ว แต่ก็ยสกนะเพราะคุณคิดไปในทางท้อไม่ได้คิดในทางสู้

สู้กันด้วยราคาและฝีมือครับ​ ถ้าคิดว่าคุณมีปัญหาอยู่อาชีพเดียวก็ผิดแล้ว

อย่าว่าแต่หน้าใหม่ หน้าเก่าก็มี ตัดกันเองเพื่อความอยู่รอดครับ

ผมก็ช่างภาพครับ วงการนี้เด็กๆจะเก่งขึ้นเสมอครับ ทุกวันนี้ก็เหนื่อยนะ วิธีถ่ายแนวภาพเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา ต้องปรับตัวให้ทันอย่ายึดติดอะไรเดิมๆครับสู้ๆครับ

ถ้าเราเก่งจัดจริงๆ ก็ไม่ต้องสนใจว่าใครจะลดราคา

แต่ถ้าเราไม่ได้แตกต่างกับเขามาก และอยากได้งานก็ต้องลดราคาสู้ครับ

หรือไม่ก็คิดเทคนิคการถ่ายภาพหลายๆแบบเพื่อสร้างความแตกต่าง

สร้างตัวตน แนวของเรา ให้ชัดเจนครับ ลค จะมาหาเราเอง ขอแค่อย่าลงไปทำสงครามราคากับเขา ตลาดมันจะยิ่งพัง

ส่วนตัว เรื่องอุปกรณ์ ผมไม่แคร์ ละส่วนใหญ่ ลค ก็ไม่ได้แคร์ครับ มองกันที่ผลงานดีกว่า ผมว่าอุปกรณ์มันแค่ทำใหัได้ภาพ ง่ายขึ้น ในหลายๆสถานการณ์ แต่ฝีมือ ไม่ได้ขึ้นอยู่กับอุปกรณ์

บางคนใช้กล้องฟลูเฟรม เก่าๆ งานโครตเทพ

จะเอาวงการไหนหรอครับที่ไม่ตัดราคา มีแผ่นเสียงมั้ง แพงขึ้นเรื่อยๆ จะจนตายแล้ว

เป็นทุกวงการเลยครับ ภาพประกอบก็ชอบมีเด็กใหม่ตัดราคา แต่ส่วนมากเด็กพวกนี้ชอบทิ้งงาน เพราะคิดราคาถูกจนสุดท้ายก็รู้ว่าทำไม่ได้

“โลงศพ” ยังมีเลยค่ะ เรื่องแบบนี้มีทุกวงการเป็นเรื่องปกติของตลาด “หน้าใหม่” ไม่มีฐาน ไม่มีลูกค้า ต้องใช้ราคาสู้ เงินอยู่ในกระเป๋าลูกค้ามีสิทธิเลือก ถ้าฝีมือและคุณภาพเหมาะสม แพงแค่ไหนกลุ่มลูกค้าที่กล้าจ่ายจะมาเองค่ะ

ทำอะไรไม่ได้เลยครับ ถ้ามองในมุมของมนุษย์ทำงาน เราต้องเพิ่ม career path ให้ตัวเอง (ขอแชร์มุมมองส่วนตัวนะครับ)สมัยก่อนผมก็ออกแบบกราฟิก ออกแบบโลโก้นึงก็หนักหมื่น ทำงานโปสเตอรนึงง่ายๆก็ สองสามพันแล้ว แต่สมัยนี้ รุ่นใหม่ๆมา รับกันหลักพัน หลักร้อยก็มี ระหว่างนั้นผมก็มองหาช่องทาง ไปลงตัวที่ออกแบบ งานอีเวนท์ พอทำมาเรื่อยๆเราเพิ่มสกิล 3dด้วย ทำงานก็ไม่ได้ไม่ได้ทำเฉยๆ ซึกษาหาข้อมูลเรื่องกสรเข้าถึง ลค.ไปถึงการผลิต การติดต่อพูดคุยกับซัพพลายเออร์ ออกตรวจหน้างานเอง คุมเซ็ทอัพเอง จนไปถึงดูการทำงานของสาวนอื่นๆ เช่น ครีเอทีพ โปรดักชั่น บริหารจัดการได้ เรียกว่ารับจบให้ได้ ใช้ ปสก.ให้เป็นประโยชน์ เวลารับงานก็รับเหมาไปเลยทีเดียวราคาก็ไม่ต้องไปแข่งกับเด็กๆ และงานอีเว้นท์มีทุกวัน (จัดเสร็จรื้อทิ้งอีกเจ้ามาทำต่อ งานเลยต่อเนื่อง )ของพวกนี้เด็กใหม่ๆ ปสก.น้อยๆ ยังไม่แม่นและไม่เป็นที่เชื่อถือพอ อยู่คนละจุดกับเราครับ สรุปคือ ผันตัวเองจากช่าง เป็นผู้รับเหมาให้ได้ครับ

ขอพูดในฐานะช่างภาพนะครับ ผมไม่ซีเรียสครับ ผมมีเรตในการรับงานของตัวเอง ถ้าจะขอลดราคานิดๆหน่อยๆ อันนี้คุยกันได้ครับ แต่ถ้าจะหักราคากันมากไป เชิญไปจ้างที่อื่นเลยครับ

อาจจะต้องใช้สื่อออนไลน์ครับ ให้คนรู้จักมากขึ้น

ก็อยู่ที่วิธีการเอาตัวรอดของแต่ละคนล่ะครับ เราบังคับเค้าไม่ได้ บางทีอาจไม่ใช่แค่เรื่องราคาเพียงอย่างเดียว ความเข้ากันได้ สไตล์การทำงาน หรือลูกค้าอาจอยากเปลี่ยนแบบไม่มีเหตุผลก็มี บางที่จ้างกันมาเป็นสิบปี บทจะเปลี่ยนเค้าก็เปลี่ยนครับ

ทุกวงการแหล่ะครับ