ความตายเป็นเรื่องธรรมชาติ

เหมือนกับว่ายน้ำนั่นแหละ ถ้าซ้อมบ่อยก็ทำใจง่ายขึ้น

แต่ถ้าเข้าใจจะทำใจได้ตั้งแต่ตอนแรกเลย

ที่ทำใจยากแม้จะเป็นเรื่องธรรมดาโลกที่มีพบก็มีพราก เพราะเป็นสิ่งอันเป็นที่รัก ไม่ให้อยากจากไป

ไม่รู้ว่าผ่านมายังไง แต่มันก็ผ่านได้อยู่ดี ใครๆก็ผ่านมาได้โดยไม่ต้องใช้อะไรนอกจากเวลา

แม้ว่าจะหลายปีแล้ว แต่ก็ยังรู้สึกเศร้าและคิดถึงเป็นพักๆอยู่ดี แต่มันก็ธรรมดามาก

ความตายรอเราอยู่ทุกคนครับ

พูดง่ายนะว่า “ ทำใจยอมรับ ”

แต่ก็ทำใจยากหากต้องเสียคนที่เรารักไปตลอดกาล แต่มันก็คือธรรมชาติครับ ทุกคนหนีไม่พ้น

ความตายเกิดแก่คนรัก สิ่งแรกสติคิดว่าจะจัดงานอย่างไรในสภาวะปัจจุบัน ไม่เคยเพ้อรำพันถึงผู้ตายเลย เพราะเกิดภาระที่จะทำ

ในเมื่อเรารู้อยู่แล้วว่าเป็นเรื่องของธรรมชาติ แสดงว่ามันเป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

ถ้าเรารู้ว่าฝนจะตก เราต้องเตรียมร่ม

ความตายก็เช่นกัน รู้ว่าต้องเกิด การเตรียมร่มคือสิ่งที่เราศรัทธา เช่นธรรมะ เพื่อให้จิตใจพร้อมรับกับธรรมชาติ

เมื่อไม่นานนี้แม่เพื่อนสนิทมากๆเสียถามมันว่ามึงนิ่งได้ยังไงวะแค่กูคิดน้ำตากูก้อจะไหลแล้ว มันตอบว่าก่อนนี้กูก้อเปนแบบมึงเสียใจในอกไม่เป็นอันทำงาน เลยสรุปได้ว่าเวลาที่คิดกังวลเรื่องที่ยังไม่เกิดไปคิดดีกว่าว่าเย็นนี้จะแดกอะไร ส่วนเรื่องนั้นถึงเวลาก้อจะรู้และผ่านไปได้เอง

ถ้าเขายังไม่ตายเอาเวลาที่คิดว่าเราจะรับไหวมั้ยที่เขาตาย ไปคิดว่าวันนี้จะดูแลหาทำเมนูอะไรอร่อยๆให้เขากินอย่างมีความสุขจะดีกว่า

เวลาค่ะ

เจ็บปวดจนเข้าใจคำว่า ใจจะขาดเป็นยังไง

แต่ถ้าถามว่าผ่านไปได้ยังไง สุดท้ายแล้วชีวิตต้องไปต่อเเม้แต่ละวันจะผ่านไปอย่างเจ็บปวดหัวใจ เเต่แล้วระยะเวลาจะช่วยเยี่ยวยาให้ความเจ็บปวดบรรเทาลงบ้าง แต่พอนึกคิดไปว่าชีวิตนี้เราจะไม่มีวันได้เจอกันอีกแล้วมันก็จะมีเเวบนึงอีกที่ทำใจไม่ได้ เเนะนำให้ฟังธรรมมะทำบุญเยอะๆ จะช่วยให้เราปลงขึ้นมากค่ะ

พวกเราแค่ลงมาหาประสบการณ์บนโลก

ถึงเลาก็ต้องกลับยังที่ๆเราจากมา

เวลาครับ

ยอมรับให้ได้ครับมันคือสัจธรรม บนโลกใบนี้ หนีไม่พ้น

ยากแต่ผ่านได้