ในการเดินทางของแต่ละคน

คนเรา ยาว-สั้น..ผอม-อ้วน-ป้อม..ไม่เท่ากันแล้วแต่พันธุกรรมและพฤติกรรม...

แต่ผม ไปช้าหน่อยนะ พบกัน บนทางสายเดียวกัน ทักกันบ้างยิ้มกันบ้างเพื่อแบ่งปัน

ค่ะ แหม! อ่านแล้วอยากสร้างเรื่องราวดีๆกับใครสักคนจัง

การเดินทาง แต่ละที่ มีคนทัก

เพื่อหยุดพัก ได้รู้จัก ระหว่างทาง

รีบร้อนไป กันทำไม ใจพักบ้าง

ก่อนเดินทาง ไปต่อ ขอทักทาย

ภาพสวย+ เพลงก็เพราะนะ ....

ชีวิตคนเราไม่มีอะไรแน่นอนครับ ลมยังเปลี่ยนทิศ ชีวิตคนเราย่อมมีการเปลี่ยนแปลง

แต่ตอนที่เราได้เจอสิ่งต่างๆ พยายามรับรู้มันให้ได้มากที่สุด เมื่อได้มองย้อนกลับไปในวันหลัง ตัวเราเองจะยิ้มได้ เมื่อนึกถึงครับ

การเดินทางจะสนุก เหนื่อย น่าเบื่อ หรือไม่ อยู่ที่เพื่อนร่วมทาง

ปะ เดินไปด้วยกัน ไม่ต้องหวั่นกับแดดในประเทศไทยหรอก

ขอบคุณสำหรับข้อคิดดีๆครับ น้องเรน ถ้าพี่ได้เดินทางกับ น้องรถเมล์ พี่จะไม่ยอมเปลี่ยนคันเลยครับ

ยกเว้น น้องเบลล่า จะมาเรียกพี่ให้ไปนั่งรถคันเดียวกันด้วยนะครับ ๕๕๕

และคนเราก็อย่าอิจฉา ที่รถเราไม่แรงเท่ารถเขา

รถมีมากมาย ให้สมกับภาระ หน้าที่ของแต่ละคน

ถ้าให้หน่วยงานทหารมาขับแรมโบกินีไปลุยป่า ก็ไม่สะดวก

ชีวิตใครก็ตามที่เดินทางบนถนนแห่งชีวิต จะสิ้นสุดก็ต่อเมื่อตาย แล้วก็เดินทางต่อไปเรื่อยๆ ในกฎแห่งกรรม

จดจำแค่เพียงว่าก่อนตายได้ให้อะไรกับใครมั้ย

ขอบคุณบทความ