ขอความเห็น

ครับ ใช้จิต เป็นที่ตั้ง คิดดี ผลออกมาดีครับ

ด้วยใจรัก ศรัทธา คารวะ

ในพุทธะ นอบน้อม ล้อมด้วยจิต

เพียงใฝ่รู้ และใฝ่ดี อย่างที่คิด

ไม่ผูกติด คิดต่างได้ ในพระธรรม

ถูกสอนมาว่า ใช้จิตนะ ทุกวันนี้ไปไหว้ที่ไหน ไม่จุดธูป

สมัยก่อน พุทธกาลไม่มีธูปนะ เราต่างใช้

สิบนิ้ว พนมมือ ขอตั้งจิต น้อบสักการะ

องค์นั้น องค์นี้ ตามแต่จะสักการะ เพื่อแสดงความเคารพ เลื่อมใส และคุณงามความดี

มีแต่คนเรานี้แหละสร้างประเพณี ให้จุดธูป คงกลัวว่าจิตไม่บริสุทธิ์พอ

ที่จะส่งกระแสจิต ถึงทุกๆพระองค์

ถ้าองค์นั้นอยู่ 16 ชั้นว่า ต้องใช้กำลังธูป กี่ดอกๆ

จริงๆแค่ตั้้งมั่น และส่งจิตที่ดีงามไป ทุกพระองค์ก็รับรู้ ดั่งคำที่ว่า

ผีสาง เทวดา รับรู้ทุกการกระทำ และความคิดของเรา

ปล ดอกไม้ก็ต้องระวัง ดอกไม้เวียน

เราชอบเตรียมของใหม่ไปสักการะ

คิดดู ของที่เคยถวายแล้ว ถวายซ้ำ ไม่ต่างอะไรกับให้ท่านกินของที่คนอื่นกินแล้ว

คายทิ้ง สังฆทานเวียนก็เช่นกัน

มนุษย์เอามักง่าย เข้าว่า

เหตุผลจริงๆ ก็คือ '' ให้ใช้จิตและความศรัทธาเป็นที่ตั้ง ''

เพราะอนุภาพแห่งผลบุญ ขึ้นอยู่ที่ '' ใจ '' เป็นตัวกำหนด

ความคิดแบบนี้ จริงๆแล้ว มีมาแต่ดั้งเดิมแล้ว ตั้งแต่ในสมัยพุทธกาล

ผมว่าดีออก นอกจากได้อนิสงค์ผลบุญแล้ว ยังไม่ทำให้สถานที่แห่งนั้นต้องเลอะฝุ่น เลอะคราบสกปรก จากธูปเทียน

และทำให้ชีวิตคนเราปลอดภัย จากโรคทางเดินหายใจ ที่มาจากธูปเทียนอีกด้วย.....

ส่วนที่ว่า '' แต่มีไว้ให้ทั้งดอกไม้ ธูปเทียน ''

นั่นคือ แสดงถึงการประดับสถานที่แห่งนั้น ให้ดูสวยงาม ดูน่าศรัทธา ดูเป็นวัฒนธรรมไปในตัว ครับ

ที่แน่ๆ สถานที่ในแต่ละแห่ง จะกำหนดข้อตกลงและกฏระเบียบไม่เหมือนกัน

เอาเป็นว่า '' รู้จักปรับตัว '' ตามสถานที่ของแต่ละแห่ง ถือว่า ดีที่สุด...

แค่มีจิตที่จะไว้พระ ก้คิดว่าเราได้บุญละนะครับ

จริงทำด้วยใจ ยังไงก็ได้ กราบไหว้อย่างเดียวก็ได้อยู่ที่จิตใจมากกว่า สิ่งอื่นตามยุคสมัย