เรื่องผู้ใหญ่มาดูงาน ตรวจงาน จริงอยู่ เราคิดล่วงหน้า คิดไปถึงการป้องกัน ปิดช่องว่าง ช่องโหว่ที่อาจเกิดขึ้นระหว่างการต้อนรับ แต่สิ่งที่เราคิด เราไม่อาจลงมือทำได้ด้วยตนเองทั้งหมด เราต้องอาศัยความร่วมแรง ร่วมใจจากคนในองค์กร งานจึงสำเร็จ ซึ่งเราบอกเลยว่าเหนื่อยมาก เนื่องจากคนคิด คนหาทางป้องกัน คือ เรา แล้วเราก็ต้องไปประสานทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้อง ต้องแจ้งรปภ. ให้เตรียมการกล่าวรายงาน เพราะคนที่ต้องไปบอกเขาไม่คิดจะทำ ไม่คิดแม้จะแจ้งให้รปภ.ทราบล่วงหน้า โดยให้เหตุผลว่า เมื่อรปภ.เห็นต้องรู้เองว่าผู้ที่เข้ามาคือ ผู้ใหญ่ แล้วต้องรู้เองด้วยว่าต้องรายงานสถานการณ์ แล้วถ้าเขาคิดไม่ทันล่ะ!! เขารายงานตักุกตะกัก มันดูดีตรงไหน เจ้าตัวก็รู้สึกแย่ ผู้บริหารก็เสียหน้า ผู้ใหญ่ก็ไม่ประทับใจตั้งแต่ก้าวแรกที่ลงจากรถ แบ้วมีอะไรดีต่อหน่วยงาน เราติดต่างจากหน.บริหาร จึงต้องเป็นคนaction ด้วยตนเองไง นี่แค่งานเดียวที่เราต้องจัดการแทนเพื่อหน่วยงาน งานนั้นยังมีเรื่องเตรียมเก้าอี้อีก ลูกน้องบอกหัวหน้างานว่าเก้าอี้ไม่พอจะทำไง หน.อีกคน(คนที่เราเคยพูดว่ากระทบกระทั่งในงาน) ไม่แนะนำ ได้แต่นิ่ง แล้วเลี่ยงไป ลูกน้องเขาก็มาบอกเรา เราก็ต้องคิดและแนะนำให้ไปยืมจากหน่วยงานใกล้เคียง บลาๆ

สรุปวันนั้นเราเหนื่อยทั้งกายและใจ

เพราะตอนเช้าเราต้องไปประชุมครึ่งวัน

พอกลับมาสิ่งที่ควรทำยังทำไม่เสร้จ

เนื้อหาที่ผุ้ใหญ่จะกล่าวบรรยาย ยังไม่ลงเครื่องคอม

ทั้งที่เป็นคลิป หน.บริหารบอกว่าให้เปิดผ่านเมลล์

แต่ขอโทษ เน็ตหน่วยงานกากสุดๆ

แล้วจะเกิดอะไรขึ้นหากเปิดคลิปแล้วมันกระตุก

และค้างสลับกันตลอดคลิปนั้น

มีตั้ง 5 คลิปที่ผู้ใหญ่จะเปิดประกอบการบรรยาย

อุ้ย!.. ยาวไปแระ