จ้า

ชายท้ายสุด สะดุดไม้ หัวคมำ

หน้าคมขำ ดำนิดหน่อย อร่อยดี

ไม่รอช้า คว้าไม้ได้ ไม่ใช้ตี

วิ่งเข้าปรี่ พี่ไม่ต้อง น้องทำเอง

กวีเข้าสิงหรา

ครั้นเวลา เนิ่นนาน พาลให้คิด

คู่ชีวิต หากคิดมา ช้าไม่ได้

ไหนจะเรื่อง มีลูก ไม่ทันใช้

ไม้เลิกใช้ เน้นลีลา พูดจาดี

มาเป็นกวีเลยนะ จำได้ว่าเด็กๆ ก็ไม่ค่อยมีใครมาจีบเลย เหมือน ทอม 5555

เมื่อพ้นช่วง ผ่านวัย ให้พ้นผ่าน

เรื่องความหวาน ผ่านวัยสาว ราวสิบสี่

มีหนุ่ม ๆ เข้ามาจีบ รีบทันที

คว้าไม้ตี ไล่ตะเพิด ไปเกิดไป