เคยสิ เคยถึงขั้นไม่มองหน้า ไม่เอ่ยชื่อ จนเคยคิดวาจะไม่สามารภให้อภัยเขาได้อีกแล้ว

แต่ช่วงนั้น เรารู้สึกเครียด แค้น โกรธ หงุดหงิดทุกครั้งที่เห็นเขา แม้แค่เสียงรถ ได้ยินชื่อ เห็นแฟนเขา

รู้สึกทรมานความรู้สึกมากๆ แล้วพาลเห็นภาพเก่าๆ ซ้อนเข้ามาทำให้ใจเจ็บจี๊ดดด... ทุกครั้ง

เราเคยคิดถึงว่าขอให้เขาพบเจอเรื่องร้ายๆ ยิ่งกว่าเรา โดยฝีมือของคนที่เขารัก

สุดท้ายเราเกิด insight ได้ว่า เราโกรธ เกลียด ก็เครียดอยู่อย่างนี้ เราอาฆาตเขา

แล้วชาติหน้าอาจต้องมาเจอะเจอ มาแก้แค้นเอาคืนกันอีกต่อๆ ไป

เราบอกตัวเองว่า ขอเจอกันแค่ชาตินี้ก็พอ... เราเลยอโหสิกรรมให้เขาไป

คิดเสียว่าหากชาติก่อนเราล่วงละเมิดเขามาก็ขอให้เป็นการชดใช้ให้จนหมดสิ้นในชาตินี้

หากไม่ได้มีสิ่งใดที่เราติดค้างแก่เขา ก็ขอให้การกระทำของเขา ไม่ทำร้ายเราอีกต่อไป

ขอให้สิ่งที่เขาทำเป็นการสร้างขันติบารมีให้แก่เรา เป็นแรงหนุนนำให้เราเจริญปัญญาด้วยเถิด

ตอนนี้เราทำใจเรื่องความอาฆาตได้แล้ว เหลือแต่การมองหน้า พูดคุย ซึ่งเราคงทำไม่ได้

แต่เราไม่ได้โกรธ เคียดแค้นแล้วนะ เพียงขอแค่อยู่คนละด้านกันก็พอ

เขาไม่ใช่แฟนเราหรอก แต่เป็นคนแย่งความรักจากแฟนที่มีให้เราไปจนหมดต่างหาก