เข้าใจคำถามนะ

แต่ถ้าให้ตอบอาจยาว เกรงจะรกตาคนอื่น แต่ก็อยากพูด อยากอธิบายมุมมองของตัวเอง

เราเป็นอย่างนี้นะ เราใส่ใจ ในคู่สนทนา ถ้าเขามาตอบคำถามเรา เราจะต่อท้ายทุกครั้ง สั้นบ้าง ยาวบ้าง

เพื่อเป็นการทักทาย และแสดงให้คนตอบรับรู้ว่าเราอ่านแล้ว รวมไปถึงให้คะแนน แทนคำขอบคุณด้วยทุกครั้ง

หลายคนเลือกบวกเฉพาะพวกพ้อง เลือกตอบเฉพาะกลุ่มพวก ก็แล้วแต่เขานะ...ไม่ได้แคร์ !

บางคนทักเราว่า การบวกควรบวกเฉพาะคนที่ตอบดี ถูกใจ บางคนแค่แซว ตอบไม่ตรงคำถาม จะบวกทำไม

ก็แล้วแต่เขาอีก... เราไม่แสดงความคิดเห็นขัดแย้ง เพราะไม่เกิดประโยชน์

เรื่องการแสดงทัศนะ ไม่มีถูกผิด ชึ้นอยู่กับมุมมอง ความชอบ ประสบการณ์ของแต่ละคน

หากใจกว้างจะเกิดการเสนอมุมมองของแต่ละคนเพื่อหาข้อสรุปด้วยการใช้เหตุผล

โดยปราศจากอคติ ตัวกูของกู ศักดิ์ศรี อัตตา

เรื่องนั้นๆ ก็ตกผลึก ได้ข้อสรุปที่ดีที่สุด .....

แต่ส่วนใหญ่ คนเรามักเป็นหรือทำตรงข้ามกับสิ่งที่กล่าวมา

เรื่องของความรู้สึกห้ามกันยากนะ ...แล้วเราก็เข้าใจความรู้สึกของเกด

เกดรู้สึกอย่างหนึ่ง แต่คนอีกคน(หรือหลายคน)กลับไม่รู้สึกเช่นนั้น

ถามว่า เกดอึดอัดใช่มั๊ย เราก็รู้ว่าใช่

แล้วคนอื่นที่คิดต่าง ไม่สนใจรับรู้ความรู้สืกของคนอีกแบบหนึ่ง

เขารู้สึกมั๊ยว่าเกด มีความรู้สึกติดลบ ตอบได้เลยว่า ...ไม่.... เช่นกัน

แล้วใครผิด ... ตอบได้อีกว่าไม่มีคนผิด

ถ้าอย่างนั้นต้องทำยังไง ... คำตอบที่เหมือนกำปั้นทุบดินคือ .... เข้าใจให้มาก

โลกนี้ยังมีคนที่ต่างจากเราอีกเยอะ และต่างกันหลายระดับอีกด้วย .... การเข้าใจ จะทำให้เราเข้าถึง"ใจ" คน

โลกนี้ยังมีอะไรให้เรียนรู้อีกมาก ถ้าเราเข้าใจ เราจะไม่คิดเรียกร้องสิ่งใด

"รับ" .... ในสิ่งที่มีคนลักษณะเดียวกันหยิบยื่นให้ด้วยไมตรี

และ "ยอมรับ" ในสิ่งต่าง...ได้อย่าง "ไม่ขัดใจ"

ในความคิดเรา การรักษาสมดุลภายในจิตใจ เป็นสิ่งที่ควรทำที่สุด

เมื่อเปลี่ยนคนอื่นไม่ได้ สิ่งที่่ทำได้ และทำได้ดีที่สุด คือ ... การเข้าใจ เพื่อให้เข้าถึง สัจธรรมของโลก

เป็นกำลังใจให้นะ ไม่อยากเห็นเกดต้องจากที่นี่(หรือที่ไหนๆ) ไป ด้วยเหตุผลว่า ....

...... ไม่อาจปรับตัวเข้ากับสังคมที่แตกต่างจากตัวเองได้ .....

ไม่ได้ตำหนิ ไม่ได้ต่อว่า แต่เป็นการแสดงทัศนะ ล้วนๆ นะ

ด้วยความปรารถนาดีให้เธอ ..... ลูกเกด ....