๑.เพื่อคนที่เรารัก พ่อ แม่ เป็นที่หนึ่ง ตัวเองเป็นอันดับรองๆ ลงไป

อยากเห็นพ่อแม่ยิ้ม สุขสบาย แล้วก็ไม่อยากเป็นแค่ความหวังจะเห็น

แต่อยากเห็นมากๆ ก่อนเวลาจะหมดลง

๒. เราว่าเราประสบปัญหาไม่มากนะ แต่ว่า แต่ละครั้งที่พบ เป็นปัญหาใหญ่และหนักสำหรับขีวิตคนเรามากมาย

เกินกว่าจะบรรยายให้ใครรับรู้ เพราะส่วนตัวจริงๆ แต่บอกได้เพียงว่าแต่ละครั้งกว่าจะผ่านมาได้ เราทุกข์มากๆ

แม้ไม่มีคำโอดครวญออกจากปาก แต่เรียกได้ว่าแต่ละครังเจ็บเกินกว่าคำว่า เจ็บ เสียใจมากกว่าคำว่าเสียใจ

เรื่องที่่เราเจอมา คนอีกคนที่เจอหลังเรา ถึงกับเลือกจบชีวิตเลยหล่ะ เรายังขอบคุณพ่อแม่เลยที่สอนให้เราเข้มแข็ง

จากตัวอย่างที่ทั้งสองทำให้เห็น ไม่ใช่การพร่ำบ่นถึงความยากลำบาก เราจึงมีเลือดนักสู้อยู่ภายในตัวสูงมาก

สำหรับเราเรียกว่าสูงกว่ามาตรฐานก็ได้เลยหล่ะ เพราหลายคนเอ่ยปากกับเราเลยว่าให้ระบาย หรือ อาสาช่วย

เพราะบอกว่าเรื่องที่เราพบเจอ รุนแรงสำหรับคนหนึ่งคน จะพบเจอ

๓. อันดับแรก ปรึกษาตัวเอง ทบทวน คิดหาเหตุผล แล้วตอบคำถามตัวเอง ว่าต้องการอะไร เยอะนะ บรรยายยาก

แต่เร่าไม่นิยมเอาความทุกข์ของตัวเองไประบายให้ใครฟัง คนไหนรักเรามากเท่าไหร่ เรายิ่งไม่ปริปาก

เพราะเราสงสารที่ เขาต้องเสียใจไปกับเรา เราคิดว่า การทำให้พ่อแม่รับรู้หรือพบกับเรื่องทุกข์ใจเป็นสิ่งที่แย่ที่สุด

สำหรับรนที่ได้ชื่อว่า ลูก แต่เราต้องทำให้ดีที่สุด ให้พ่อแม่ภูมิใจและมีความสุขที่สุด เราไม่เคยคิดสั้น

เพราะเป็นสิ่งที่ทำให้พ่อแม่ทุกข์เหมือนอยู่ในนรกทางใจ จากการกระทำของเรา

๔. ไม่นะ เพราะปัญหาเราไม่ได้สลับซับซ้อน เป็นปัญหาหนักที่มาทีละปัญหา เสร็จสิ้นกันไปโดยไม่ซ้ำซ้อนกัน

๕. เป็นบางครั้ง บางช่วงที่ถาโถมก็เหนื่อย แต่เราก็พยายามวาง พยายามหาอะไรทำให้คลายความเหนี่อย ความล้า

ความเครียด คนทำงานไม่ต้องกลัวปัญหา เกิดเป็นคนไม่มีใครไม่เคยมีปัญหา

ไม่เคยมีใครผ่านชีวิตแต่ละช่วงวัยไปโดยไม่มีอุปสรรค ทองแท้ไม่กลัวไฟ คนแท้ไม่กลัวอุปสรรค จ้ะ