คนที่รักตัวเองไม่เป็นจะมองไม่เห็นคุณค่าของตัวเองทั้งในสายตาของผู้อื่นและแม้กระทั่งในสายตาของตนเอง จึงมีพฤติกรรมสองอย่าง อย่างแรกคือ พยายามหาข้อพิสูจน์ว่าเรายังมีตัวตน มีคุณค่าด้วยการคิดว่า ถ้าไม่มีเราแล้ว คนที่เรา(คิดว่าเรา)รักคงจะเสียใจ หรือรู้สึก คิดถึง คิดเดาเอาไปเองว่าเขาจะมีความรู้สึกที่เปลี่ยนไปเช่น ตอนเรามีชีวิตอยู่ไม่ดูดำดูดีเรา เราหายไปคงจะหวนคิดถึงความผิดที่ไม่แยแสเราบ้าง จึงพยายามพิสูจน์ด้วยการเอาตัวเองเป็นเหยื่อ บางคนไม่มีใจเหี้ยมเกรียมแบบจะทำปาณาติบาตตัวเองได้จริง แต่บ่อยครั้งมักเอาชีวิตตัวเองเป็นเดิมพันเพื่อให้คนอื่นทำตามอย่างที่ใจหวังทางออกของการรักตัวเองให้เป็น แต่อยู่ที่การเปลี่ยนแปลงตนเอง อยู่ที่การรู้จักรัก รู้จักให้คนอื่นโดยไม่ยึดว่าต้องได้ผลตอบแทน เพื่อเป็นการสร้างคุณค่าให้กับใจเราเอง