ตอบแบบนี้นะ.....

เป็นชาวพุทธแต๊....แต๊ๆ

แม้จะไม่เคร่งครัดมากมาย

บอกตรง...สงสารขนาด...

คนตาย(เหยื่อ)ก็น่าสงสาร..ก่อนตายจิตใจเศร้าหมองอาฆาตพยาบาทคนร้าย...อบายภูมิเป็นที่ไป..กรรมแท้..ถูกฆ่าแล้วยังต้อง....

ส่วนอิคนร้าย....ถ้าโดนประหาร...ตายไปก็ลงนรกต่อชั่วกัปชั่วกัลป์...ทุกข์แบบไม่ลืมหูลืมตา..ตอนนั้นสำนึกได้ก็สายแล้ว...สงสารมันอ่ะ...พ้นนรกยังต้องมาเกิดเป็นเปรต...เป็นสัตว์ต่อ...พอจะได้มาเกิดเป็นคนก็เจอเจ้ากรรมนายเวรมาทวงหนี้กรรมต่ออีก..ไม่จบไม่สิ้น...ถ้าไม่อโหสิกรรมต่อกัน

เราเสนอทางเลือก....ส่งนักโทษพวกนี้ไปอยู่นอกโลกพร้อมหนังสือธรรมะ...ให้เขาไปสำนึกผิดอย่างเดียวดาย..คิดว่าสักวันความว้าเหว่จะช่วยให้เขาสำนึกได้...และอาจบรรลุธรรมแผ่กุศลให้เจ้ากรรมนายเวร...ตนเองก็ไม่ต้องมาทรมานจากโทษ....หาก.อยู่ในโลกนี้อาจเป็นภัย