ลูกของเรา เราย่อมรู้อุปนิสัยใจคอของเขา ว่าควรปล่อยได้มากน้อยแค่ไหน

ปล่อยบ้าง ดึงบ้าง แต่ให้อยู่ในวินัยและความตรงต่อเวลา บนเหตุและผล

ในบางเรื่องอนุญาตแต่ให้อยู่ในสายตาของเรา

การดูแลเด็กในความคิดของเราคือ ต้องมีการต่อรองกัน

เพื่อให้เด็กรู้จักคิดและแยกแยะ ว่าสิ่งไหนควรหรือไม่ควร

เมื่อเราฝึกเค้าแบบนี้ไปเรื่อยๆ ต่อไปเราก็จะเหนื่อยน้อยลง

เพราะเค้าจะรู้จักสิ่งผิดและถูกโดยที่เราไม่ต้องพูดอะไรเยอะค่ะ

(อันนี้จากการที่เราเลี้ยงหลาน 3 คนแทนพ่อแม่เค้า จนตอนนี้แม้ไม่มีเรา

เค้าก็ประคองตัวเองไปบนพื้นฐานของคนดีได้ค่ะ)