ดีทั้งสองแบบถ้ามั่นใจว่าไม่เสียค่า ขาดทุน

อยู่กินกันก่อน เราจะได้รู้รสนิยมทางเพศ การทนนิสัยด้านชั่ว การที่เราจะไม่เบื่อ แต่ถ้าวันนึงเรากลับไม่ใช่ ไม่รัก เราต้องเสียตัว เสียเวลาแบบนี้ไปเรื่อยๆเหรอ

อยู่หลังแต่ง ก็เหมือนกุสโลบาย ให้คนมั่นใจก่อนว่าเราจะไม่เสียใจภายหลัง ให้ทำถูกตามประเพณี จริงๆไม่ได้หมายถึงต้องแต่ง แค่พ่อแม่สองฝ่ายรู้ หรืออยากจดทะเบียนสมรสก็ว่าไป

อย่างน้อย ถ้าเลิกลา ร่างกายเราก็ไม่ช้ำมากในการโดนทำเหมือง 5555 แต่อาจไม่รู้จักทุกมุม ดังนั้นให้เวลา ให้ความทุกข์ เป็นตัวช่วย

ทั้งสองแบบถ้าคบแล้ว ขาดความจริงใจ ขาดความรักที่ดีๆ มีแต่หวัง

แบบไหนมันก็พัง ถ้าประคับประคอง

อดทน ไว้ใจให้เกียรติ หรือรู้จักพอ ไม่ไขว่ขว้าสิ่งที่ดีขึ้นๆไป พอใจกับคนนี้ ก็จบแล้ว

...ว่ามะ..ส่วนตัวคงไม่มีโอกาสรักใคร ไม่อยากสร้างกรรม สืบเผ่าพันธุ์ บอกพ่อแม่และ ไร้ปัญหา เลยมองว่าทั้งสองแบบมีข้อดีข้อเสียทั้งสิ้น อยู่ที่คนจัเลือกเป็นแบบไหน