เคยเป็นเหมือนกัน เจ็บลึกๆ นะ แล้วก็มีความเศร้าแฝงอยู่ในใจตลอดเวลา

ใจมันโหวงๆ เหี่ยวๆ เหงาๆ ซึมๆ มองฟ้าก็เป็นสีเทา หันไปทางไหนก็ยิ้มได้ไม่เต็มหัวใจ

ถ้ายังไม่แข็งพอที่จะถอย ก็พยายามเตือนใจ ประคองใจตัวเองไปก่อน

ปลอบใจตัวเองอยู่เสมอ สร้างความเข้มแข็งให้เร็วที่สุด

หากสำเร็จ เราจะกล้าพอที่จะเดินถอยหลังออกจากที่ตรงนั้น

ได้อย่างมีรอยแผลเป็นหลงเหลือน้อยที่สุด

เอาใจช่วยนะ อิชชี่ ....