สิ่งของบางอย่าง มีขอบเขต (finite) แต่ของบางอย่าง ไม่มีขอบเขต (infinite)

สิ่งที่มีขอบเขต เช่นจาน คือวัตถุโดยทั่วไป คือเป็นรูปธรรม ที่จับต้องมองเห็นได้ มีรูปมีร่าง สัมผัส ดมกลิ่น มองเห็น ลิ้มรส ได้ แต่ว่ารูปธรรมทั้งหลาย ก็ประกอบด้วยสิ่งที่ตามองไม่เห็น สิ่งที่มองไม่เห็นคือสิ่ง อมตะ สิ่งที่มองเห็นคือสิ่ง ไม่เที่ยง คืออยู่ในลักษณะที่เปลี่ยนแปลง แปรผันอยู่ทุกเวลาตลอดไปเป็นนิจ

สิ่งที่ไม่มีขอบเขต โดยทั่วไปแล้ว คือสิ่งที่อยู่ทางฝ่าย นามธรรม ที่มีแต่ชื่อเสียงเรียงนามแต่ไม่มีตัว ไม่มีตนปรากฏให้เห็น แม้กระนั้นก็ตาม อย่าได้หลงทึกทักว่าสิ่งนั้นๆเป็นสิ่งที่ใครสมมติขึ้นมา เพราะว่า สิ่งเหล่านี้ก็ มีจริง และมี ความเป็นอยู่จริงๆ เพราะว่า นามธรรมเหล่านั้น มีการสำแดงผลหรือผลงานให้ประจักษ์ได้ทุกเวลา ตัวอย่างของนามธรรม คือ ชีวิต วิญญาณ จิต (พระเจ้า เป็นวิญญาณจิต เป็นความรัก...) ความโกรธ ความรัก ความดี ความชั่ว ความชอบธรรม ความอดทนนาน ความปราณี พลังงาน ฤทธานุภาพ ฯลฯ สิ่งเหล่านี้วัดหน่วย กั้นขอบเขต ขีดวงจำกัดมันไว้ไม่ให้ไปไหน ก็ทำไม่ได้ เพราะเป็นสิ่งที่ไม่มีขอบเขต นามธรรมมีอยู่ณที่ใด ก็จะมีการสำแดงออกที่นั่น หนุ่มสาวที่มีความรักในใจต่อกัน ก็มีการสำแดงออกด้วยอาการมองด้วยตาหวานฉ่ำหัวใจเต้นแรง เวลามีความโกรธอยู่ในใจ ก็มีการทำตาเขียว แยกเขี้ยวใส่ เป็นการสำแดงออกถึงนามธรรมซึ่งมีอยู่ในใจ ชีวิต(คนเป็นๆ)มีอยู่ณที่ใดเราก็รู้ได้ ไม่มีอยู่ณสิ่งใด(คือตายแล้ว) เราก็รู้ได้เช่นเดียวกัน ปลั๊กไฟมีพลังงานอยู่หรือไม่ เสียบพัดลมก็จะรู้ได้ว่ามี หรือไม่มีพลังงานที่ปลั๊กนั้น

จักรวาล เป็นสิ่งที่ไม่มีขอบเขต ความจริงข้อนี้ มิใช่มาจากการกำหนดของผู้ใด หรือคำจำกัดความ แต่มาจากการศึกษาค้นคว้าด้วยกล้องดูดาว และการสำรวจอวกาศด้วยกล้องติดยานอวกาศสำรวจที่ยังทำงานอยู่ขณะนี้ นักวิชาการปัจจุบันมีความเห็นพ้องต้องกันว่า "จักรวาลไม่มีขอบเขต และนับวันจะขยายตัวออกไปเรี่อยๆ" เมื่อใดเขาเปลี่ยนความคิดเห็น เราคงเห็นข่าวในสื่อมวลชน ครับผม