ชีวิต (นามธรรม) ย่อมมาจากชีวิตที่ให้กำเนิด (นามธรรม) ให้มัน (คือชีวิตรุ่นต่อๆมา) มาปรากฏเป็นกาย (รูปธรรม) ให้เห็นได้ แต่กายคือรูปธรรม ประกอบด้วยสสารต่างๆ ซึ่ง ไม่มีชีวิตในตัวมันเอง ชีวิตนำสสารมาประกอบเป็นรูปร่าง เป็นกาย เพื่อชีวิตจะมีนิเวศสำหรับเป็นที่พักพิงในระหว่างที่อยู่ในโลกนี้ กาย (รูปธรรมทุกชนิด) นี้ก็มีขอบเขต มีขีดจำกัด ถูกจำกัดด้วยเวลา ห้วงอวกาศ และมวลสาร รูปธรรมทุกอย่างทุกประเภท เป็นของไม่เที่ยง เปลี่ยนแปรไปตลอดเวลา และห้ามให้ยุติลง ก็ไม่ได้ แม้สสารจะประกอบด้วยสิ่งที่ตามองไม่เห็น แต่สสารก็มิใช่ชีวิต และชีวิตก็มิใช่สสาร ชีวิตเป็นนามธรรมชนิดหนึ่ง สิ่งที่เป็นนามธรรมก็ไม่ถูกจำกัดด้วยสามสิ่งที่รูปธรรมต้องถูกจำกัดไว้ ไม่ว่ากรณีใดๆ เมื่อชีวิตออกจากกายที่มันเคยพักพิงไปแล้ว มันไปไหน? ใครเป็นเจ้าของ? ขึ้นอยู่ว่า ชีวิตเป็นผลของการปรุงแต่งของสสารซึ่งไม่มีชีวิต ทำให้ชีวิตบังเกิดมาเองด้วยความบังเอิญ โดยไม่มีสิ่งใดบงการออกแบบอยู่เบื้องหลัง หรือว่า ชีวิตแต่ละประเภท ก็นำสิ่งไม่มีชีวิตมาปรุงแต่งเป็นกาย เป็นรูปธรรม เพราะถูกกำหนดมาอย่างนั้น โดย ปฐมชีวิต? ครับผม