พิมพ์ไปยาวมาก..แต่ไม่เอาดีกว่า..ตอบสั้นๆดีกว่า...

1.คงต้องดูแลเอาใจใส่กันตั้งแต่เด็ก..ไม่ตามใจ..รู้จักใช้สติ..ไม่ใช่อารมณ์..

ค่อยๆสั่งสอนกัน...โดยไม่ใช้ความรุนแรง..คิดซะว่าตอนเด็กๆ..ตอนที่เคยเป็นวุยรุ่น..

เราก็เป็นมาอย่างงั้น..ดื้อซน..อย่างงั้น...เรื่อง.."รักวัวให้ผูกรักลูกให้ตี"..คงไม่ใช่วิถีทาง..

สอนให้รู้จักความลำบาก..ให้ทำงานบ้านเล็กๆน้อยก่อน..ค่อยๆเริ่มกันไป...

2.จากประสบการณ์ตัวเองแล้ว..เมื่อถึงช่วงจังหวะหนึ่ง..เราจะคิดได้เอง..

ถ้าได้รับการประคับประคอง..อยู่ห่างๆอย่างเป็นห่วงๆ..

โดยไม่เคี่ยวเข็ยกับเด็กมากนัก..ไม่ตีกรอบเด็กมาจนเกินไป..ให้ตามสมควร..

3.พ่อแม่ขอแค่ให้ลูกเป็นคนดี สามารถมีชีวิตและดำรงชีวิตอยู่ได้โดยไม่เดือนร้อน..

และไม่สร้างความวุ่นวายให้กับคนอื่นแค่นี้ก็ดีใจแล้ว..

ไม่เคยคิดเรื่องว่าลูกต้องมาคอยดูแลใช้หนี้ที่เราได้เคยเลี้ยงเค้ามาหรอก...พ่อเคยพูดไว้...