จ้ะ ๆ

สะดวกก็มานะ

ขอคุยแค่นี้ก่อนนะครับ ผมติดกับความรู้สึกตัวเองเข้าแล้ว

ถูกแล้ว คนเราไม่มีคำว่า สมบูรณ์พร้อม แน่นอน

ความผิดพลาดเป็นเรื่องปกติ และการแก้ไขก็เป็นเรื่องสำคัญ

เมื่อไม่มีใครสมบูรณ์แบบ .. แต่อย่างน้อยการเป็นคนดี

และฉลาดที่จะนำสิ่งดีๆ มาแบ่งปันให้เกิดประโยชน์ต่อผู้อื่น ย่อมเป็นสิ่งที่วิเศษมากๆ แล้ว

ผมเป็นคนดี และฉลาดก็จริง แต่ก็อาจเกิดข้อผิดพลาดได้เหมือนกัน

แต่เพราะบนโลกนี้ ไม่มีใครสมบูรณ์แบบ ผมจึงคิดว่าการมีข้อผิดพลาดเป็นเรื่องปกติ

คนเราไม่จำเป็นต้องสมบูรณ์แบบหรอก แค่เป็นคนดีก็พอแล้ว

คนที่จะพัฒนา คือ คนที่รู้จักตัวเอง ยอมรับตัวเอง

และพร้อมที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเองให้ก้าวหน้าอยู่เสมอ

และคนดี คือ คนที่ไม่คิดร้ายกับใคร ไม่ทำให้ใครเดือดร้อน มีน้ำใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ต่อผู้อื่น มองเห็นคุณค่าในตัวของผู้อื่น และหวังดีต่อผู้อื่นอยู่เสมอ ยินดีที่จะเห็นผู้อื่นมีความสุข

คุณมีสิ่งนี้อยู่ ซึ่งเป็นที่น่ายินดี แล้วเราก็รู้สึกยินดีและดีใจที่คุณเป็นเช่นนั้น

ความรู้ไม่มีวันหมด ความรู้ใหม่เกิดขึ้นเสมอ และความรู้เก่าก็สามารถต่อยอดได้เสมอเช่นกันจ้ะ ...

ถูกต้องครับ ความจริงแล้ว ผมเป็นคนที่ฉลาดทางสมอง แต่จิตใจค่อนข้างอ่อนแอ

เพราะเหตุนี้มั้งครับ ที่ทำให้ผมเข้าใจด้านมืดในจิตใจของตัวเองอย่างลึ้กซึ้ง

ทำให้ผมสามารถค้นหาถึงวิธีที่จะแก้ไข หรือป้องกันปัญหาทางจิตใจได้อย่างดี

แล้วเอาไปช่วยเหลือผู้อื่น ที่มีปัญหาทางจิตใจได้เช่นกัน

แต่การจะนำสิ่งที่ผมคิด ไปใช้ร่วมกับแบบการเรียนรู้ อย่างอิสระได้ ก็คงต้องใช้เวลา

ผมคงต้องค้นคว้ามันต่อไป แล้วแบ่งปันความรู้ให้ผู้อื่นเมื่อคิดได้

ขอบคุณสำหรับคำชมนะ ... ยินดีมากๆ หากสิ่งที่เราคิด สิ่งที่เราพูดจะเป็นประโยชน์แก่ผู้คนบ้าง

เราคิดว่า หากสิ่งที่เราทำ เราคิด เราพูด มีประโยชน์อยู่บ้าง แม้ไม่มากก็ตาม

เราเต็มใจที่จะแบ่งปัน ยินดีที่จะแลกเปลี่ยนเรียนรู้เสมอ

การเก็บงำสิ่งที่ดี ที่มี และสามารถให้ประโยชน์แก่คนอื่นไว้กับตัว

นอกจากเป้นสิ่งที่น่าเสียดายแล้ว ยังเป็นสิ่งที่ไม่ควรทำอีกด้วย

การพิจารณาตนเอง เป็นหน้าที่ของผู้นั้น มากกว่าผู้อื่นจะเป็นผู้วิพากษ์วิจารณ์จ้ะ

เราจึงมักยกตัวอย่างจากสิ่งอื่น เหตุการณ์อื่นแทนเสมอ

เพื่อหลีกเลี่ยงพฤติกรรม "ตีตรา" คนอื่น

หากผู้นั้นไม่นำไปต่อยอด จะจบลงที่คนอื่นก็ตามแต่

เราเห็นด้วยนะ ว่าความดีฝึกฝนได้ และได้จากการปลูกฝังคุณธรรม

ถ้าคนฉลาดทางสมองได้รับการพัฒนาด้านจิตใจ จะทำให้ยกระดับในเชิงนามธรรมได้

อยากให้คนเป็นพ่อแม่ในอนาคต ตระหนักถึงสิ่งนี้แล้วกล่อมเกลาบุตรหลานของตนตั้งแต่เยาว์วัย

ซึ่งจะทำให้ได้เห็นผู้มีคุณภาพเกิดและเติบโตในสังคมต่อไป

หากเป็นเช่นนี้เรื่อยๆ เจนเนอเรชั่นต่อไปย่อมเป็นแบบอย่างที่ดี ที่จะนำพาสังคมนี้ไปในทางที่ดีแน่นอน

ขอบคุณครับ คุยกับคุณผมมีความเข้าใจมากขึ้นจริงๆ อธิบายได้ละเอียดดีครับ

ความจริงแล้วดูตัวอย่างจากตัวผมเองก็ได้ ผมเป็นคนมีสมองฉลาด แต่จิตใจไม่ค่อยแข็งแรง

ผมคิดว่าฝึกได้ครับ ไม่งั้นคนฉลาดทุกคน ก็เป็นคนดีของสังคมไม่ได้น่ะสิครับ

ถูกต้องแล้วจ้ะ

ตรรกะของคุณถูกต้องแล้ว

" คนร่างกายอ่อนแอ ไม่มีแรงคิด ไม่มีแรงทำดี

คนโง่ทางสมอง ใช้ร่างกายไม่เป็นประโยชน์ ไม่รู้จักความดี (และไม่รู้จักวิธีทำดี)

คนจิตใจอ่อนแอ ใช้ร่างกายและสมอง ทำในสิ่งที่ไม่ดี "

ขออนุญาตเติมประโยคที่สองนิดนึง เพื่อให้ตรงและชัดเจนในมุมมองของเราให้มากขึ้น

ถูกต้องครับ อันนี้ผมคิดไม่ถึงเลย ถ้าอย่างนั้นเขาก็เป็นแค่คนฉลาดทางสมอง ไม่ใช่ทางจิตใจ

ร่างกาย สมอง และ จิตใจ ควรสมดุลกันจริงๆด้วยครับ ไม่งั้นอาจเป็นคนไม่ดีได้

คนร่างกายอ่อนแอ ไม่มีแรงคิด ไม่มีแรงทำดี

คนโง่ทางสมอง ใช้ร่างกายไม่เป็นประโยชน์ ไม่รู้จักความดี

คนจิตใจอ่อนแอ ใช้ร่างกายและสมอง ทำในสิ่งที่ไม่ดี

(ต่อ)

และ ความฉลาดทางสังคม (SQ = Social Quotient) เป็นความฉลาดในการใช้ชีวิตกับผู้อื่น

แต่สิ่งที่ดีที่สุด คือ นำความฉลาดทุกชนิดมาใช้อย่างกลมกล่อม จึงทำให้คนนั้นประสบความสำเร็จ ในทุกๆ ด้านได้

ก็เคยเห็นในหนัง หรือ ในข่าวบ้างมั๊ย

ว่าบางคนเป็นนักวิทยาศาสตร์ที่เก่ง แต่อาจพลาดตกเป็นทาสของความโลภ ตัณหา

เลยทำให้นำความฉลาดไปใช้ในทางที่ผิด ก่อคดีที่ซับซ้อน คดีที่มีการวางแผนเป็นอย่างดี

เราไม่ได้มองว่าคนประเภทนี้โง่ ถ้าวัดไอคิว เราว่าอยู่ในระดับสูงกว่ามาตรฐานแน่นอน

แต่สิ่งที่เขาแพ้ คือ กิเลส ตัณหา ความโลภ ต่างหาก เมื่อคนเหล่านี้พัฒนาแค่ระดับสมอง

ความรู้ แต่ขาดการพัฒนาด้านคุณธรรม ศีลธรรม จึงเห็นคนเหล่านี้มักเอาเปรียบผู้อื่น

จึงเห็นคนที่ใช้ช่องโหว่ทางกฎหมาย ช่องว่างแม้เล็กๆ

แต่นำมาเพื่อให้เกิดประโยชน์ต่อตนเอง ได้อย่างแนบเนียน และล้ำลึกด้วยนะ .... คนโง่ทำไม่ได้หรอก

ไม่เห็นเหรอสมัยนี้ มีคำว่า EQ (ความฉลาดทางอารมณ์) เกิดขึ้นมาด้วย

สมัยก่อนมีแค่ IQ คือ ความฉลาดทางสติปัญญา อย่างเดียว

สมัยนี้มีทั้ง ความฉลาดทางอารมณ์(EQ = Emotional Quotuent) ความฉลาดในการแก้ปัญหาและการเผชิญกับวิกฤต(AQ = Adversity Quotient) ที่เป็นกลไกของสมองโดยผ่านประสบการณ์ทางสังคม ทั้งจากการเล่น การเข้าปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่น ความฉลาดทางจริยธรรมและคุณธรรม (MQ = Moral Quotient) และ ความฉ

แต่ในโลกความเป็นจริง ทั้งคนฉลาด และคนอัจฉริยะ ไม่ทำความผิดหรอกครับ

เพราะนั่นไม่ได้เรียกว่าเป็นคนฉลาด แต่เป็นคนโง่

คนฉลาดเขาต้องตั้งใจทำดีครับ มีแต่คนโง่เท่านั้นครับ ที่ทำไม่ดี

ถ้าอัจฉริยะ ใช้ผิดจรรยา หรือ ผิดศีลธรรม ก็เป็นอาชญากร ที่ก่อคดีอุกฉกรรจ์ทั้งหลาย ได้เหมือนกันนะ

ความฉลาด ไม่ว่าระดับไหน ก็ต้องใช้ให้ถูกที่ ถูกเวลา ถูกกาละ และถูกเทศะด้วย

ยิ่งกว่านั้น ศีลธรรมและคุณธรรมประจำใจเป็นสิ่งสำคัญที่สุดด้วยจ้ะ

ก็ลองคิดดูก็ได้ครับว่า แกะดำ ในฝูง แกะขาว ใครเด่นกว่ากัน

จากเฟซ

ความแตกต่างระหว่าง คนฉลาด กับ คนอัจฉริยะ

คนฉลาด คิดว่า "จะอยู่เพื่อวันพรุ่งนี้"

คนอัจฉริยะ คิดว่า "จะอยู่เพื่อชาติหน้า"

สรุป คนฉลาดเปลี่ยนแปลงตัวเอง คนอัจฉริยะเปลี่ยนแปลงโลก

คนที่กล้าคิด กล้าทำสิ่งที่ต่างจากค่านิยม ต้องเป็นคนที่เชื่อมั่นในความคิดของตนเอง

เป็นคนเข็มแข็งและเด็ดเดี่ยวที่จะไม่โอนเอนไป ตามแรงต้าน ซึ่งมีมากมาย

เหมือนนักวิทยาศาสตร์ระดับเอกทั่วประเทศ ในยุคนั้นก็เผชิญกับแรงต้านมากมาย

หากไม่ดึงดันในสิ่งที่ตนคิด ค้นพบ ก็ไม่เห็นวิวัฒนาการของวิทยาศาสตร์แขนงต่างๆ ในวันนี้

ผมว่าถ้าคิดจะทำ มันทำได้ทุกเมื่อแหละครับ

เพียงแต่ไม่มีคนกล้าพอ ที่จะเปลี่ยนแปลง

เพราะมีแต่คนคิดเหมือนๆกัน ไม่มีใครกล้าคิดต่าง

จ้ะ .... ฟังเหมือนห่างไกลมากเลย

แต่ไม่เป็นไร เราเชื่อว่าสิ่งที่คิดว่าไกล ต้องเดินทางมาถึงในสักวันแน่นอน

ใช่ คงต้องรอพัฒนาอีกหลายปี หรือไม่ก็มีคนเก่งๆถือกำเนิดขึ้นมาในประเทศไทย

กิจใหญ่ๆ อย่างนี้ คงยังอีกไกลสำหรับประเทศเล็กๆ และกำลังพัฒนาอย่างประเทศไทย