เพิ่งเมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมาค่ะ

ชอบบทนี้ค่ะ

..........

ชะราธัมโมมหิ ชะรัง อะนะตีโต (อะนะตีตา)

เรามีความแก่เป็นธรรมดา เราจะล่วงพ้นจากความแก่ไปไม่ได้

พยาธิธัมโมมหิ พยาธิธัง อะนะตีโต (อะนะตีตา)

เรามีความเจ็บไข้เป็นธรรมดา เราจะล่วงพ้นจากความเจ็บไข้ไปไม่ได้

มะระณะธัมโมมหิ มะระณัง อะนะตีโต (อะนะตีตา)

เรามีความตายเป็นธรรมดา เราจะล่วงพ้นจากความตายไปไม่ได้

สัพเพหิ เม ปิเยหิ มะนาเปหิ นานาภาโว วินาภาโว

เราจะละเว้นเป็นต่างๆ คือว่า จะได้พลัดพรากจากของรักของเจริญใจ ทั้งสิ้นไป

กัมมัสสะโกมหิ

เรามีกรรมเป็นของของตน

กัมมะทายาโท

เรามีกรรมเป็นผู้ให้ผล

กัมมะโยนิ

เรามีกรรมเป็นแดนเกิด

กัมมะพันธุ

เรามีกรรมเป็นผู้ติดตาม

กัมมะปะฏิสะระโณ

เรามีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย

ยัง กัมมัง กะริสสามิ

เราจะทำกรรมอันใดไว้

กัลยาณัง วา ปาปะกัง วา

เป็นบุญก็ดี เป็นบาปก็ดี

ตัสสะ ทายาโท (ทายาทา) ภะวิสสามิ

เราจะเป็นทายาท คือว่าจะต้องได้รับผลของกรรมนั้นสืบไป

อิตถินา วา

หญิงก็ดี

ปุริเสนะ วา

ชายก็ดี

คะหัฏเฐนะ วา

คฤหัสบดีก็ดี

ปัพพะชิเตนะ วา

บรรพชิตก็ดี

อะภิณหัง ปัจจะเวกขิตัพพัง

เราทั้งหลายควรพิจารณาอย่างนี้ ทุกวัน ๆ เถิด.