เรื่องภายในครอบครัว ( พ่อ-แม่-ลูก ) เป็นสิ่งที่ละเอียดอ่อนมากๆ >>>

> ความรู้สึก-ขนบธรรมเนียมประเพณี ฯ. เป็นสิ่งที่ขั้นกลาง และเป็นตัวเชื่อม ที่ต่างวาระ-ต่างสถานะกัน ที่บางครั้งทำให้รู้สึกสำนึกได้ แต่..ในบางครั้งมันกลับตอกย้ำสถานะการให้เลวร้ายลง.

> ในกรณีนี้..จะด้วยเหตุผลใดก็ตาม..ขอแนะนำให้ คุณ.จขกท. ลดทิฐิต่างๆลงมาบ้าง อย่าทำอะไรที่เอาแต่ใจตัวเอง ตามใจตัวเอง และดื้อรั้นเกินไป ทั้งสองคน คือพ่อ-แม่ ที่เราควรจะต้องยอมรับ ในหลายๆสิ่ง-หลายๆอย่าง ที่ไม่อาจจะโต้แย้งได้ ถึงแม้ว่าจะผิด+ไม่ถูกใจเรา.

> เราก็ควรนิ่งเฉย.จริงอยู่ เราโตแล้ว+บรรลุนิติภาวะแล้ว แต่ในกรณีนี้เราต้องยกเว้น เพราะเราเป็นลูก เรา ไม่สามารถจะไปเปลี่ยนแปลงจิตใจ-ความรู้สึกนึกคิดของพ่อ-แม่ได้ รับรองได้ว่าไม่มีทาง ตัวเราเองต่างหาก ที่จะต้องเปลี่ยนแปลงทั้งอุปนิสัย การกระทำ.

> การย้ายออกสู่โลกภายนอก ไปใช้ชีวิตที่รับผิดชอบตัวเอง อาจจะเป็นทางเลือก-ทางออกที่ดีที่สุด ดังคนชนชาติตะวันตกเค้าทำกัน พวกเค้าเหล่านั้น เมื่อเรียนจบ ไฮสกูล เค้าก็แยกตัวออกจากครอบครัว ( พ่อ-แม่ ) ไปใช้ชีวิตที่ต้องรับผิดชอบตัวเอง มีความเป็นผู้ใหญ่ขึ้น และจะได้รับการยอมรับจากสังคม ตลอดจน ครอบครัว ( พ่อ-แม่ )