มีๆ แต่ไม่ขนาดนั้น คือเป็นเฉพาะงานที่รับผิดชอบ หรือสัจจะไว้ คือ แม่ตัวเอง แล้วเราเป็นเลขาแม่ จะเครียดไปด้วย ถามแม่ "ทำไม ทำอะไรต้องเอาให้ดี ให้มันสุด หนูอึดอัด หนูชอบงานสบายๆ"

แม่บอกว่า

"เพราะเราพยายาม และตั้งใจที่สุด เพื่อให้ทุกสิ่งมันดีเท่าที่มันจะดีได้ก่อน ถ้ามันพัง ก็ปล่อยไป ดีกว่าพัง เพราะเราไม่ตั้งใจทำ ห่วยแตก และ ชุ้ยๆ"

แม่ยอมรับผลลัพธ์ได้ถ้ามันพัง อิอิ เลยบอกไม่เป็นเหมือนที่ถามทั้งหมด แค่เนี้ยบ

สรุปนี่คือสิ่งที่ทำให้แม่เป็นที่ไว้ใจ

ให้ทำงานใหญ่ๆ เสมอๆ และมีแต่คนระดับสูงอยากร่วมงานด้วย

ส่วนเราเหอะๆๆ ชุ้ยเหมือนเดิม ตามใจฉัน แต่ดีนะ เวลาไปอยู่กับพวก perfect เราก็ไม่แตกต่างจากพวกเขา แค่เราไม่เครียด เราทำให้มันเต็มที่ แม้จะเหมือนเล่นตลอดเวลา ก๊าากๆ

บทความดี เพื่อนสนิทก็เป็นแบบนี้

เราต้องปลอบใจ ถ้ามันไม่สมบูรณ์เวลาทำอะไร ตอนนี้โตๆกันแล้ว พัฒนาไปไกล ไม่เป็นและ