เคยมีเพื่อนทั้งที่เป็นคนดีและไม่ดี..แต่เพราะตอนมีชีวิตวัยรุ่นต้องการความสนุกสนานตื่นเต้น..

และคิดเสมอว่า..ไม่ว่าจะดีหรือเลวอย่างไรก็ขอให้มีความจริงใจต่อกันก็พอ..

เลยทำให้ชีวิตต้องพบกันเรื่องค่อนข้างจะตื่นเต้นอย่างมาก..

จนต้องทำให้ชีวิตตกอับอยู่ช่วงนึง..เพราะความจริงใจของเราทีมีมากเกินไป..

ต้องออกจากโรงเรียนก็มี..ทำงานก็ต้องตกงานก็มี..(ทุกวันนี้ยังต้องชดใช้กรรมที่ก่ออยู่เลย)..

แต่ดีว่าพ่อแม่ครูอาจารย์สอนมาดี..เลยทำให้มีจิตสำนึกได้..

สุดท้ายต้องใช้ชีวิตที่ค่อนข้างจะสันโดษ..คบคนน้อยลง..มีชีวิตที่ค่อนข้างจะปิดกั้น..

คุยกะคนน้อยลง..มองคนทะลุปรุโปร่งมากขั้น..จนดูเหมือนหยิ่ง..

แต่หายใจยาวขึ้น..และนานขึ้น...และสำคัญที่สุด..มีความสุขมากขึ้นอีกด้วยยย...