ในดีมีเสียในเสียมีดี

อยู่ที่ความพอดีระหว่างคนสองคนจ้ะ

ก็คงคล้ายกับ ในสุขมีทุกข์ ในทุกข์มีสุข

ที่ผมพูดมานี้ไม่ทราบว่าพอฟังได้หรือเปล่า

อาจเป็นคนละเรื่องเดียวกันครับ

งั้นมั๊งอิอิ

ผมว่าคนเราระยะจิตตก คงไม่คิดดูเดือนดาว

ที่พราวนภา หรือนั่งชมจันทร์เต็มดวงแน่

เมื่อจิตไม่รับ ความสุนทรีย์ที่อยู่ตรงหน้าคงมอง

แค่ผ่านครับ

ซะงั้น

อารมณ์แบบแบบขึ้นๆ ลงๆ มั๊ง

ช่วงคิดถึงบ้าน หรือมาบ้านชอบเป็นแบบนี้

ประมาณมีความสุขปนทุกข์

ยิ่งใกล้วันจากยิ่งเหงา

ผมเองเคยจากบ้านแบบไกลบ้านเลย

ขืนเก็บความคิดถึงมาคิด ผมคงเครียด

อาจถึงขั้นผูกคอตายบนกิ่งต้นผักชีฝรั่ง

ไปนานแล้ว ทุกอย่างจะผ่านไป คงไม่มี

โอกาสได้มาเล่าเรื่่องดูเมฆให้คุณฟังแน่

เลยครับ

เราก็รู้ว่าชีวิตต้องไปต่อ แต่เรื่องคิดจนซึมเศร้าไม่เป็นอย่างนั้นหรอก

ไม่ต้องห่วงว่าจะต้องไปยืนเกาะลูกกรงเยี่ยมเราตามโรงพยาบาลจิตเวชหรอก

ผมไม่คิดว่าคุณจะทำอะไรแปลกประหลาด

เพราะคุณเป็นคนมีเหตุผล ถ้าจะไปเยี่ยมคุณ

คงไปเยี่ยมที่ รพ. สาเหตุเนื่่องจากก้างปลา

ติดคอครับ

๕ ๕ ๕ เห็นจะจริง จนป่านนี้เรายังแกะก้างปลาไม่เก่งเลย

เวลากินปลาืทีนึง ใช้เวลาเคี้ยวนานมาก

ปกติเราก็เคี้ยวข้าวละเอียดอยู่แล้ว ถ้าวันไหนมีปลาวันนั้นใช้เวลากินข้าวนานมากๆ

ก็กินปาท่องโก๋ซี่ อย่างดีก็แค่ติดเหงือก

ไม่ถึงกับติดคอหรอก ปลาทู หรือปลา

อะไรก็ได้ที่ลอกออกมากินได้ง่าย ๆ

ควรจะกินชนิดนั้น จะได้ไม่ต้องเคี้ยวเอื้อง

จึงเชื่องช้า ตาโถทำนาป่าไผ่ครับ

แปลว่าอะไร ตาโถไปทำนาป่าไผ่ ไม่เข้าใจ

ที่กินบ่อยก็ปลานิล ปลาทับทิม ปลาทูก้างยังอ่อน

ที่ติดคอก็ปลาทูหรือปลาดุก นี่แหละ (มั๊ง) คลับคล้ายคลับคลา

เพราะตอนเด็กๆ กินปลาทู กับ ปลาดุก คลุกข้าวใส่น้ำปลาบ่อยที่สุดแล้ว

ไม่เคยได้ยินท่องจำโบราญเกี่ยวกับภาษาไทยหรือ

ที่ว่า "กินข้าวเคี้ยวเอื้องจึงเชื่องช้า ตาโถทำนาป่าไผ่

พรหมมาศ ยายเราเล่าว่าเสือหาย" ผมจำไม่ได้ว่า

เกี่ยวกับไวยากรณ์ไทยอย่างไรเพราะตกวิชานี้ครับ

บอกตงๆ ไม่เคยได้ยิน

เอ..หรือว่าผมว่าไปเรื่อยเหนื่อยก็หยุดพักครับ

เหรอ? ขอความจิง

บทนี้มีจริงหรือเปล่า?

มีจริงซี เป็นการแยกอักษรกลาง สูง และต่ำ

คุณต้องค้นคว้าเอาเองนะ ผมบอกแล้วว่าตก

ไวยากรณ์ไทย ได้ผลประการใดเล่ามาให้ฟัง

บ้างจะเป็นพระคุณครับ

อักษรกลาง สูง ต่ำ หน่ะมี

แต่กลอนบทที่ท่องให้ฟัง

มีบทนี้ด้วยเหรอ?

ผมบอกแล้วว่าเป็นของโบราณ

คนไม่มีบุญจริง ๆ คงไม่มีโอกาส

ทราบหรอกครับ

เราบุญไม่เท่าคุณงั้นสิ

บุญมากขึ้นตามอายุด้วยเหรอ

ผู้มีบุญคือคุณครูคนหนึ่งที่มาเล่าบอก

ผมแค่ผู้รับรู้ จำมาเล่าอีกทีครับ