เริ่มต้นจาก หาคำตอบที่สงสัยอะไรสักอย่างในกูเกิ้ล

แล้วก็มีคำตอบจากกูรู โผล่มาให้เลือกอ่าน

พออ่านไปอ่านมาก็เห็นว่าได้ความรู้ดี อ่านไปอีก ก็พบคำถามที่เราตอบได้ตามวัชาชีพ

เลยคันมือคันไม้ อยากช่วยคลายความสงสัยให้เขา

แต่ตอบไม่ได้เพราะ เขาขึ้นมาว่าคุณต้องเป็นสมาชิกก่อน ซ้ำมีวิธีสมัครให้เสร็จสรรพ

เราก็เลยสมัครมาเพื่อตอบ .. แรกๆ ก็ตอบอย่างเดียว ตอบคำถามที่ตอบได้ น่าสนใจ

บางคนตั้งคำถามดีมากๆ น่าตอบทุกคำถาม ก็เหมือนตามตอบเขา

ทั้งที่จริงๆ ตอบเพราะความน่าสนใจของคำถามเอง ไม่ใช่ตัวบุคคล

ทีนี้ .. ตอบบ่อยๆ ก็เริ่มมีทัก แซว เราก็ทักตอบ แซวตอบไปตามเรื่อง ตามราว

จนรู้จักโดยไม่เห็นหน้ากัน ... แล้วก็เริ่มคุ้นชินกับสมาชิกหลายคนในกลุ่มก๊วนที่เขาสนิทกัน

เราก็พลอยรู้จัก ทักทาย แซว แหย่ กวนไปตามประสานิสัยคนชอบสนุก

แจกมุขที่อยากแจก (สุดท้ายอาจได้กล้วยกลับคืนมาเป็นสิ่งตอบแทนบ้าง)

ก็เริ่มสนุกกับเพื่อนใหม่ ไปๆ มาๆ จับพลัดจับผลูไปอยู่ในกลุ่มคนที่ชอบจับคู่ จับผิด

แต่เรามีจุดยืน ไม่อิงกระแส เลยถูกผลักออกมาจากพวก แล้วก็มีส่วนรับรู้เรื่องดราม่าหลายอย่าง

จนเบื่อๆ ปนคลางแคลงใจ และต้องการหาคำตอบ

แต่เปลี่ยนสไตล์ ด้วยการเลือกคุยกับคนให้น้อยลง เฉพาะบุคลลที่คุยแล้วสบายใจ จริตคล้ายๆ กัน

เพราะไม่ต้องการเปลี่ยนสีตัวเอง เพื่อให้เข้ากลุ่มได้ ... เพราะเราไม่ใช่จิ้งจกตุ๊กแก...

อีกอย่าง เราอาจมีความเป็นตัวของตัวเองสูง

เลยคิดว่าอยู่อย่างตัวเรา แม้ไม่มีพวกพ้องก็มีที่ยืนในกูรูได้ .. แล้วเรียนรู้สังคมกูรูมาเรื่อยๆ

เราไม่ได้มองว่ากูรูเป็นบ้านแบบหลายคนมอง

แต่มองกูรูเป็นสังคมๆ หนึ่ง ที่น่าสนใจ น่าศึกษาเรียนรู้ ในความเป็นสังคมแห่งนี้

... และคิดว่ามีอะไรให้เรียนรู้อีกมาก จึงอยู่มาเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงวันปิดตัว ...

เสน่ห์ของกูรู คือ สังคมที่มีอะไรให้เรียนรู้อยู่เสมอ ทั้งแง่เรียนรู้ผู้คน(ผ่านวิถีของแต่ละไอดี)

เรียนรู้จริต มารยา ของคนเหล่านั้น ผ่านตัวตนที่เรียกว่า ไอดี

เรียนรู้การสืบค้นอวตารต่างๆ เรียนรู้เพื่อให้เท่าทันคนที่สวมหน้ากากเข้าหากัน

เรียนรู้ด้วยความเป็นกลาง ไม่อคติกับใคร ไม่เกลียด ไม่โกรธ ไม่มีอารมณ์ใดๆ

เรียนรู้เพื่อให้ตัวเองเติบโต มีภูมิคุ้มกันตัวเอง

จากความหลง จากมายา จากความไร้เดียงสาในโลกออนไลน์ทั้งหมด โดยมีกูรู เป็นเสมือน ครู

เราว่านี่คือ เสน่ห์กูรู ซึ่งจะทำให้เราเติบโต และรู้จักโลกออนไลน์ได้มากขึ้นกว่าที่มี

.... และเป็นการเรียนรู้ ที่ไม่มีสิ้นสุด ....