บาดแผล ที่มองว่าหาย แต่จริงๆ มันก็แผลอะเนอะ

ข้ามมาทรงจำดีๆ ดีใจที่ครอบครัวของตัวเอง ยังมีวันให้อยู่พร้อมหน้า วันนั้นมีไอเดียว่า เราจะต้องดีขึ่น

อีกอันที่ชอบ หนึ่งในความจำ คือมีหมาพิการ จรจัดหลงมา ก็ให้อาหารแค่หนเดียวนะ นางเหมือนภักดีจ้า มายกมือ หวัดดี ติดตาม เสียดายตอนนั้นเช่าบ้าน พอย้าย เอาไปด้วยไม่ได้ แต่มีเพื่อนบ้นโทรมาบอกว่า หมามันมาคอยเราทุกวัน คือ หลังจากนั้นจะไม่คิดมีหมาเป็นของตัวเอง เขารักเรา แต่ถ้าเราดูแบไม่ได่ น่าสงสาร