ตั้งแต่เรียนจนทำงาน..ไม่คิดเรื่องแต่งงาน..

มันเหมือนการประกาศเฉยๆว่า..เรามีสามี-ภรรยาอย่างเปิดเผยแล้วนะ...

จัดงาน..เชิญแขก..ก็ต้องมีอะไรเลี้ยงดูปูเสื่อเค้า...ต้องใช้ตังค์...ทำงัย..แจกซองซิครับ..

นี่แหละที่ไม่ชอบ..ไม่ใช่ความทุกอยากรู้ซะหน่อยว่าเรามีสามี-ภรรยาแล้วซะหน่อย..

เลยคิดว่า..หลายคนคิดว่าอย่างนึงว่ามันเป็นการรบกวนหรือป่าวว..??..

อีกอย่างหลายคู่..ก็กู้หนี้ยืมสินมาเพื่อนจัดงานให้ใหญ่โต..สมฐานะ..??...

จัดงาน..เหนื่อย..มานั่งใช้หนี้กันอีก..บางคู่ฝั่งสามีก็จัด...ฝั่งภรรยาก็จัด...ใครใหญ่โตกว่าได้หน้าาา...???...

ส่วนเรื่องที่จะมีลูก..ตอนนั้นไม่อยากมี..เพราะว่าไม่อยากให้ลูกต้องมาลำบากเหมือนเรา...

เรียน..ทำงาน..มีชีวิต..แต่ได้รับคำแนะนำจากผู้ใหญ่หลายท่านว่า..

เมื่อคนเราเกิดมา..เค้าก็ต้องมีชีวิต..เค้าก็ต้องเรียนรู้เพื่อจะใช้ชีวิต..ไม่ว่าจะทุกข์หรือสุข..

มันเป็นเหมือนการทดสอบ..และฝึกฝน..ให้สามารถสั่งสอนให้คนรุ่นๆต่อไปๆ..มีชีวิตที่ดีขึ้นๆไป...

ไม่ว่าสอนให้เค้าเป็นเหมือนเรา..แต่ต้องดีกว่าไปเรื่อยๆ..

เพราะชีวิต..ไม่ใช่ว่า..อายุเท่าไหร่..แต่คิดได้เมื่อไหร่..????..ต่างหากที่สำคัญ...!!!...