เห็นชื่อรู้เลยลูกใคร ...

แจกจัง สงสัยมีฟาร์มหอย

อ้าว ... พูดอย่างนี้

เราก็ต้องทำให้ทานก่อนสิ.. เตงต้องหัดทำแล้วเค้าจะชี้แนะ

อย่างนี้ดีกว่ามั๊ยฮันนี่โทส เอ้ย.. ฮันนี่จ๋า

หัดสิจ๊ะ ทำไปๆ เดี๋ยวก็เก่งเองแหละ

นึกว่าทำเอง

จะบอกว่าทำอาหารอร่อยหราาา..

ไม่ก้อ แม่ทำกับข้าวอร่อย จนต้องเลียปากบ่อยๆ

ทำให้สีที่จมูกหลุดลอกไปก็ได้เนอะ

ก็ว่างั้นแหละ ... กลมเชียว

ยัง ... แต่คาดเดาได้

ชอบใจเลย ๕ ๕ ๕ ๕

ตามหนุ่มๆ ไปแน่เลย

หมาตัวที่ ๑ และ ๒ ของเราก็ชอบมุดรั้วไปเที่ยวตอนกลางคืน

แรกๆ ไปแล้วกลับ ตอนหลังหายไปเลย

พ่อขี่รถตามหา ไปถึงกทม. ที่เก็บหมาหลง ก็ไม่เจอ

ส่วนตัวที่ ๒ ตอนหลังเป็นลมชัก พอชักถี่ขึ้นๆ ก็เริ่มจำใครไม่ค่อยได้

แรกๆ ก็เคยไปตาม เจอด้วยนะ เขาดีใจมากที่เจอพ่อเรา

แต่ตอนหลังชักถี่ขึ้นๆ ก็เริ่มจำใครไม่ค่อยได้

พ่อไปเจอเรียกก็ยืนนิ่งเรียกก็ไม่วิ่งตามเหมือแรกๆ

ก็เอาข้าวไปให้เขานะ เขาก็กิน แต่มีแววตาเหมือนมองคนไม่รู้จัก

แล้ววันหนึ่งเขาก็หายไป ตลอดกาล ทุกวันนี้ก็ยังคิดถึงทั้งสองตัวนี้มากๆ

งั้นก็ตามสาว ...

สงสัยหนีออกจากบ้านเพราะเจ้าของแง่มจมูกจนแด่นเลยหล่ะ

แม่ทำเก่งและอร่อย

555 ตัวใหญ่ด้วยหอยจ๋า 5555

5555555 เปลือกหอย

โบโบ้ จมูกแด่น

สอนหน่อย 555

อาจจะ 555

ทำไม่เก่ง

ของเราเป็นตัว ผู้ สงสัยติดสาว

หายไปหลายเดือนแล้ว

ตอนแรกๆมีคนเห็นมาบอกแม่

แต่มันก็หายไปไหนแล้วไม่รู้