ใช่ๆไม่มีหนี้เป็นลาภอันประเสริฐ

เนอะ

ไม่มีหนี้ เหมือนอยู่บนสวรรค์ 😇 เป็นเทวดาตัวน้อย

พอเป็นหนี้ปั๊บ เหมือนตกนรก 😈 จนกว่าจะปลดหนี้ได้เลย

เราพยายามไม่หาหนี้ใส่ตัว กลัวชักหน้าไม่ถึงหลัง

จ้าาา.. ดีแล้ว

แต่บางทีคนเราก็ต้องมีหนี้บ้าง

เพียงแค่คิดไว้อย่างเดียวว่า ..

หากต้องมีหนี้ จะต้องมีทรัพย์สินเพิ่มพูนขึ้น

ไม่ใช่่มีหนี้ เพราะซื้อลม

เป็นหนี้เพราะความอยากก็มีนะ อยากมีอยากได้

เราพูดถึงตัวเราเอง

ส่วนคนอื่นเราไม่รู้นะ ... เรายอมเป็นหนี้ ตอนต้องการซื้อบ้านให้พ่อแม่

และเป็นหนี้เพราะต้องการรถให้พ่อแม่ใช้

ส่วนคนอื่น เราไม่ออกความคิดเห็นดีกว่า ...

สิทธิส่วนบุคคล ขึ้นอยู่กับวิจารณญาณของเขาในการตัดสินใจ

เป็นหนี้แบบนั้นไม่เป็นไรเพราะเราทำเพื่อครอบครัว แต่เป็นหนี้เพราะตามแฟชั่น ยกตัวอย่างกระเป๋าแบรนด์เนมอะไรแบบนี้เราว่ามันไม่ค่อยจำเป็นนะ แต่บ้านมันคือที่อยู่อาศัยสำหรับคนในครอบครัวทุกคน

เราถึงบอกไงว่า เรื่องความคิดของแต่ละคนต่างกัน

เขาตอบสนองสิ่งที่เขาต้องการ โดยไม่เดือดร้อน ก็ไม่มีอะไรเสียหาย

แต่ถ้าเดือดร้อนทั้งตัวเอง ครอบครัว เราคิดว่า ถ้าเป็นเรา เราคงต้องนั่งคุยกับเขาสักตั้งแล้วหล่ะ

เรามีเพื่อนที่ชอบใช้เงินแบบไม่คิดอยากได้อะไรก็ซื้อ แต่พอเงินหมดเพื่อนๆนี่เตรียมตัวรอเลยเจอแน่ๆ มันมายืมเงินหนีแทบไม่ทัน555

แต่ถ้าเรามีทักษะการปฏิเสธที่ดี ก็พาตัวรอดจากสถานการณ์นั้นได้เสมอนะจ๊ะ

ไม่กล้าปฎิเสธเพราะกลัวเพื่อนโกรธอะ หลบหน้าดีกว่าจ๊ะ

ปฏิเสธแบบมีทักษะ ช่วยได้ แล้วเพื่อนก็ไม่โกรธด้วยจ้ะ

วิธีง่าย แต่ได้ผล ลองหามาศึกษาได้เลย "ทักษะการปฏิเสธ"

แนะนำหน่อยซิ เผื่อจะนำไปใช้

มันมีหลายระดับหน่ะ ... ยกตัวอย่าง เรื่องการยืมเงิน

ระดับง่ายๆ ปฏิเสธสั้นๆ แล้วขอตัวออกไปจากที่นั่น

เช่น เราก็ไม่มีเหมือนกัน โทษที เราไปก่อนนะ

ระดับสอง ปฏิเสธพร้อมให้เหตุผล แล้วขอตัวออกไปจากที่นั่น

เช่น ช่วงนี้เราจำเป็นต้องใช้เงินมากเหมือนกัน อยากช่วยแหละ แต่ช่วยไม่ได้จริงๆ เราขอตัวทำงานก่อนนะ

ระดับสาม ปฏิเสธ พร้อมให้เหตุผล และแสดงความเห็นใจ แต่ยืนยันตามเหตุผลที่ไม่อาจช่วยได้

เช่น ช่วงนี้เราก็หมุนเงินไม่ทัน ชักหน้าไม่ถึงหลัง เราเห็นใจเธอนะ เธอก็คงลำบากมากๆ เหมือนที่เราเป็นอยู่ตอนนี้ ถ้าเราช่วยได้เรายินดีช่วยเสมอ แต่ช่วงนี้เราก็ช่วยใครไม่ได้เลย เพราะลำบากมากๆ เหมือนกัน ไม่ว่ากันนะเธอ ..

แต่ละระดับ ใช้แตกต่างกัน ว่าเขาตื้อมากน้อย หรือ สนิทกับเขามากน้อยแค่ไหน

ก็พูดแบบนี้แหละนะ แต่มันก็จะเอาให้ได้เลย มันไม่สนว่าเราพูดอะไรจะเอาอย่างเดียว เฮ้อเซ็ง

หลักการปฏิเสธ คือ ยืนยันการปฏิเสธ แล้วเลี่ยงออกจากตรงนั้น

เพื่อลดความอึดอัดใจที่เขาตื้อเรา ...

ถามกี่ครั้งก็ตอบแบบเดิม

แล้วเราก็ไม่ต้องไปแบกอะไรให้หนักอก หนักใจเราด้วย

คนที่ทุกข์ คือ เขา ไม่ใช่เรา อย่าผิดประเด็นสิจ๊ะ

ก็มันใจอ่อนนี่นา

ถ้าใจอ่อน ก็ปฏิเสธแล้วหาทางออกจากการสนทนาให้เร็วที่สุด

เพื่อปิดโอกาสการหว่านล้อมจากเขา เพราะจุดอ่อนของเรา คือ ยิ่งฟัง ยิ่งปฏิเสธไม่ลง

ใช่เลยเราเป็นเหมือนที่ว่ามาเลย งั้นเรารีบปฎิเสธแล้วหนีให้ไว555

ถูกต้องที่สุดจ้ะ ... ขอให้ประสบความสำเร็จจากการปฏิเสธที่ไม่เสียสัมพันธภาพนะจ๊ะ