ใช่ๆ เราจึงชินกับชีวิตแบบนี้แล้วหล่ะ

ตอนอยู่บ้านเราอยู่รวมๆ กันหลายคน

พอมาอยู่คนเดียวแรกๆ ดูพระจันทร์ทุกคืนเลย

ส่งใจไปหาพ่อแม่ พี่น้อง คิดสารพัดว่าเขากำลังทำอะไร

เขานอนหรือยัง .. แต่เรานอนไม่หลับ เหงาด้วย คิดถึงเขาด้วย

อยู่กับเขามาตั้งแต่เกิดจนโตนี่นา

พอหลายๆ ปีเข้าก็เริ่มชิน แต่ความเหงาก็ยังอยู่นะ

เราก็หาอะไรทำไปเรื่่อย ได้เรื่องบ้าง ไม่ได้เรื่องบ้าง

ตอนนี้เริ่มถักหมวกถวายพระ ได้ 5 ใบแล้วด้วย

กำลังถักใบที่ 6 อยู่ ... เราเล่ายัง?

@_@