จริงจ้ะ เห็นด้วยนะ

คนเราแสดงความเป็นตัวคนได้แค่บางเรื่อง

แต่ไม่อาจแสดงออกได้หมดทุกซอกทุกมุมหรอก

ทุกที่ที่เดินเข้าไป มีเจ้าของ มีเงื่อนไขข้อปฏิบัติในทุกที่ ถ้ายอมรับเงื่อนไขของสถานที่นั้นไม่ได้ย่อมลำบากใจถูกไหม รู้อยู่ว่ามีกำหนดไว้เช่นนี้แต่ก็ไปพยายามใช้ความเป็นตัวเองฝืนกฎที่อาจจะเป็นธรรมหรือไม่เป็นธรรม ไม่พอใจ ไม่ไปใช้บริการดีกว่า เดี๋ยวเขาก็อยู่ไม่ได้เอง ไม่มีใครอยากถูกคนอื่นเอาเปรียบได้นานๆ ยกเว้นเข้าใจและยินยอมเพื่อแลกกับอะไรบางสิ่งที่ต้องการ

ยอมปฏิบัติตามเงื่อนไขทุกประการ

ตามเงื่อนไข

แล้วตอนนี้หล่ะ คิดยังไง???

ตอนวัยรุ่นเคยคิดและเข้าใจได้ว่านั่นคือเงื่อนไขของเจ้าของสถานที่ สิทธิ์ที่เขาจะตั้งกฎ

บางอย่างมันก็เข้ากัน

บางครั้งสิ่งที่มีก็เพราะเลือกสิ่งที่ชอบไม่ได้

เราไม่ชอบกินป๊อปคอร์นตอนดูหนัง

แต่เขาก็ไม่ขาย แล้วก็บังคับ

ไม่ให้เอาของกินอื่นที่เขาไม่ได้ขายเข้าโรงหนัง

บางครั้งเรายังรู้สึกถึงการถูกจำกัดสิทธิ

แม้กระทั่งการกินขนมเลย

คุณเคยคิดแบบนี้มั๊ย

เมื่อมีผู้ร่ายกวีเพื่อสุนทรีย์ สิ่งที่ควรมีคือป๊อบคอร์น ดูหนังยังหาป๊อบคอร์นมาเพิ่มความสุนทรีย์ได้เลย

หมายถึง???

ไปซื้อป๊อบคอร์นแป๊บ

บทกวีจรรโลงใจให้อ่อนไหว

ภาษาไทยบรรจงร้อยจนอ่อนหวาน

เมื่อได้ยลได้ยินใจเบิกบาน

หรือชวนสานสัมพันธ์ผ่านบทกลอน

บทกวีบางบทพาใจเศร้า

พาใจเหงา พาใจสุข สุดจะถอน

พาท่องไปให้สุดดินแดนดอน

หรือชวนหลอนขนหัวลุกได้หมดเลย

วันๆ ไม่ต้องทำอะไรใช้เวลาแต่งบทกวีพรรณา_อย่างเดียวล่ะทีนี้

ไม่อยากได้คำอวยพรแล้วเหรอ

ว่าจะอวยพรให้ทั้งเช้า สาย เที่ยง บ่าย เย็น

แถมรอบค่ำ และดึกอีกยังได้นะ

ไม่สนใจสักหน่อยเหรอ เราเต็มใจนะ

ไม่ต้องละนะ

555

เรียกว่าทันใจ

เอิ๊ก_เอิ๊ก

การอวยพรครานี้ทำให้_คล่อง

ยินดีกับความสุขที่มีมา

หวังอยู่ว่ากลับไปด้วยความสุข

ตื่นเช้ามาขอให้ไม่มีทุกข์

เพราะรีบลุกไปปลดก่อนมามายฯ