ผมก็คิดเช่นนั้น

จริงๆ ก็ยังไม่สัมผัสภายนอกเต็มที่เหมือนกัน แต่คิดว่า ความรักของคนในบ้าน ความรักตัวเอง คงคุ้มครองเราจากสิ่งชั่วร้ายแน่นอน

ผมยังไม่เคยสัมผัสสังคมภายนอกอย่างเต็มรูปแบบสักเท่าไหร่ แต่คิดว่าจัดการในบ้านให้ได้ ส่วนสังคมภายนอก คงจะสอนพวกเขาเอง

ดีแล้ว แต่เอาเข้าจริงๆ สังคมภายนอก โหดร้ายกว่าในบ้านเยอะ

ผมแทบจะไม่ต้องทำอะไรมาก เพราะพ่อแม่ปูทุกอย่างไว้แล้ว ห่วงหน่อยๆก็คงเป็นน้องคนเล็ก พ่อแม่เคยพูดไว้ว่าเป็นคนฉลาด แต่เจ้าเล่ห์ แต่ในสังคมสมัยนี้ทำให้ผมคิดว่าเรื่องนี้ยากพอสมควร

พี่มีน้องคนเดียว โหเก่งนะนั้น น้องสอง ใช่แล้ว คนเป็นพี่ เหมือนคล้ายพ่อแม่ ต้องเป็นตัวอย่างที่ดี ต้องโตเป็นผุ้ใหญ่ ให้ไว ให้ได้ จะได้รับผิดชอบครอบครัว ช่วยพ่อแม่ไวไว

ในฐานะที่ผมเป็นพี่ การกระทำ การพูด คงต้องระวังสุดๆ คิดแล้วคิดอีก่อนจะทำ พลาดไม่ได้ เพราะมีน้องอีกตั้งสองคนที่ผมต้องดูแลในอนาคต ซึ่งผมคิดว่าเป็นสิ่งที่ต้องแบกรับแทนพ่อแม่

ถูกต้องแล้ว ทีนี้ก็ขึ้นกับสติปัญญาของเรา

เรื่องนี้เปรียบเหมือนพ่อแม่เป็นต้นคิด ให้เรานำไปปรับใช้ต่อไป

นั้นสิ คนก็มักบอกว่า ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น แต่เรื่องบางเรื่อง คนบางคนก็ดีเกินพ่อแม่

ดีด้วยตัวเอง อันนี้ชื่นชม แนวคิดของเราหล่ะดีแล้ว พี่ยกย่อง

ผมจดจำในฐานะที่เป็นสิ่งไม่ควรทำ และเอาไว้เตือนใจเสมอ ช่วงม.ปลาย ชีวิตเหมือนถูกล็อตเตอรี่รางวัลที่ 1 เมื่อพ่อผมเลิกกินเหล้า เพราะหมอเตือนว่าถ้ากินอีกคุณจะตายในไม่ช้า ตั้งแต่วันนั้นพ่อก็เลิกยุ่งกับเหล้า อีกแง่หนึ่งผมก็คิดว่า ถ้าไม่สุดๆจริงๆ คนเราคงนึกไม่ได้ จะนึกได้ก็ต่อเมื่อความตายใกล้มาเยือน แต่สิ่งที่ผมจะเอาอย่างพ่อก็คือความทุ่มเทสุดชีวิตกับหน้าที่ กับสิ่งที่คนอื่นมอบหมาย ในที่นี้หมายถึงแม่ มีอึกอย่างที่อยากจะค้านก็คือพ่อเป็นไง ลูกจะป็นอย่างนั้น(ผู้ชาย) ผมว่าเรื่องนี้อยู่ที่เรามากกว่าว่าจะเลือก

ดีแล้วๆ ทุกครอบครัวมันต้องมี แต่มากน้อย พ่อแม่เค้าควรควบคุม ส่วนเราเป็นลุก อย่าไปจดจำ สุดท้าย ชีวิตพังเพราะเรา ไม่ใช่พ่อแม่ พี่หน่ะ ครอบครัวมีปัยหาเยอะ แต่ไม่เคยใช้ชีวิตประชดพ่อแม่ อ่านที่เราถาม สงสารเด็กข้างบ้านพี่มาก เหมือนที่เราถามเลย

เหมือนกันพี่ ตอนเด็กๆร้องไห้เกือบทุกวัน เห็นพ่อแม่ทะเลาะกัน บางวันมีวางมวยกันด้วย ทั้งมีขู่ว่า จะส่งไปอยู่กับพ่อ หดหู่ใจสุดๆ จากนั้นเรื่องทุกอย่างก็เป็นไปด้วยดี พ่อแม่เลิกทะเลาะกัน และผมคิดว่า...จะไม่ให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นในอนาคต