ครับ...

ได้เลย จะรอฟัง อิอิ

ผมเล่าเรื่อง "เพล้ง..แตก" ให้ฟังแล้วกลัวนักเรียนโรงเรียนเดียวกันจะหาว่าเอาความลับมาเปิดเผย

เอาอย่างนี้ดีกว่าผมจะย่องไปฟังด้วยตนเองว่าประเพณีแบบนี้ยังมีอยู่อีกหรือเปล่า แล้วจะกลับมาเล่า

ให้ฟังครับ

คงคลายๆๆ กัน แต่ถ้าตัวเองทำเอง แทบอย่ากจะเอาปี๊บคลุมหัว ออกจากตรงนั้น 555

พูดถึงตอนเรียนหนังสือสมัยมัธยม เวลาไปทานอาหารที่โรงอาหารหากมีใครทำชามก๋วยเตี๋ยวตกเสียงดังเพล้ง หลังจากนั้นจะมีเสียงร้องออกมาพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย

ว่า "แตก" ทุกครั้งเลย ผมไม่เคยถามใครว่านักเรียนในโรงเรียนสตรีทำแบบนี้กันหรือเปล่า

ผมร้องทุกครั้งเมื่อได้ยินเสียงชามตกแตกแม้ขณะกำลังเคี้ยวก๋วยเตี๊ยวก็ยังเคยทำครับ

แต่คิดย้อนไปตอนเรียนก็ ขำขำดี มีทั้งสนุกสนาน ฮาๆ น้ำตาด้วย แต่เป็นแบบเด็กๆๆ มองกลับไปแล้วขำตัวเองตลอด

บางทีแรงฮีดหรือจะเรียกว่าแรงอึดมันสุดทนผมยอมแพ้ดีกว่าเลยโผล่ขึ้นมายอมให้ไอ้เด่นได้เงินพนันดำน้ำอึด ดีกว่าผมสำลักน้ำตาเหลือกลานเพราะอยากชนะครับ

แสดงว่าแรงผลักดัน หรือแรงฮึดยังมีอยู่ค่ะ

ใช่เลยตั้งใจจริงเสียอย่างผลงานต้องออกมาดีกว่าถึงก็ช่างไม่ถึงก็ช่างนะครับ

ของเราไม่เปลี่ยน ฮ่าๆ แต่ของคุณคงอยู่ที่ความตั้งใจจริงๆ ค่ะ

หลังจากวีระกรรมผ่านไปวีระดีก็ผ่านเข้ามาทำให้ผมรู้จักตัวเองมากขึ้นเลยผลิกผันตัวเอง การเรียนเลยดีขึ้นจนเป็นที่น่าพอใจครับ

ตกเยอะจนไม่กล้าเล่า ฮ่าๆ วีระกรรม วีระเวน เยอะ 5555