รำลึกความหลัง ... จากข่าวรอบวัน

แม่น้ำยมบริเวณหน้าจวนผู้ว่าฯ เริ่มสู่ภาวะวิกฤต

ผนังกั้นน้ำ เริ่มปริแตก น้ำเริ่มล้นสะพาน ท่อระบายน้ำ

ไหลข้ามถนนบางสาย ชาวบ้านอาจต้องทิ้งบ้าน มานอนริมถนน บ้านญาติ

เราเคยใช้ชีวิตอยู่ที่นั่นปีเศษ สมัยนั้นยังไม่มีผนังกั้นน้ำ

มีเพียงขอบกั้นสูงประมาณเมตรเดียว มองเห็นแม่น้ำเป็นแนวแคบๆ ยาวๆ ย่านจวนผู้ว่าฯ

ถ้ามองเข้าไปในจวนจะเห็นเรือยนต์จอดอยู่ในจวน

เพราะต้องใช้เป็นพาหนะเข้าออกจวนของท่านผู้ว่าฯ และนายกเหล่ากาชาด ทุกฤดูน้ำหลาก

ห้องเช่าที่เราอยู่รั้วติดกำแพงที่ว่านี่เลย

ช่วงฤดูฝนตลอดแนวกำแพง จะมีกระสอบทรายไปวางทับกันหน้าชั้น

ตอนกลางคืนจะได้ยินเสียงน้ำในแม่น้ำชัดเจน ต้องเงี่ยะหูฟังเสียงน้ำ หากมีเสียงน้ำไหลแรงแบบทะลัก

ชาวบ้านย่านนั้นจะต้องออกมาช่วยกันซ่อมกระสอบทราย

ไม่งั้นถนนหน้าห้องพักระดับเข่าครับท่าน ... ห้องเราสูงนะ บันไดสามขั้น ยังเกือบเข้าห้องเลย

ต้องย่ำน้ำหิ้วรองเท้าออกจากห้อง และไปใส่ข้างนอก เวลาจะข้ามไปอีกฝั่งแม่น้ำ(ซึ่งต่ำกว่า)

ต้องนั่งรถใหญ่ๆ (คล้ายสิบล้อ) ของหน่วยงานอะไรสักอย่าง

ข้ามไปอีกฟากเพราะรถธรรมดาลุยน้ำระดับสูงอย่างนั้นไม่ได้

ลุยน้ำซื้อกับข้าวในตลาด ที่ต้องยกออกมาตั้งริมฟุตบาธ แทนแผงในตลาด

ขายกันอย่างนี้หลายเดือนกว่าน้ำจะลด ผู้คนก็ต้องออกมากางเต้นท์นอนริมถนนเพราะไม่กล้าทิ้งบ้านไปไกล

ส่วนบ้านตัวเองก็จมไปครึ่งหลัง บ้านที่นั่นเป็นบ้านยกพื้นสูง แต่ทางเข้าบ้านต่ำก็ต้องปิดบ้านไว้

เห็นแต่ละครั้ง ... ทั้งสงสาร ทั้งทรมาน และเห็นใจ ระคนกัน

เล่ามานานมาก ยาวมาก เพียงแค่อยากบอกว่าเห็นใจคนเหล่านั้นมากๆ

หลังจากทำผนังกั้นน้ำด้วยปูนก็ไม่มีเหตุการณ์นี้อีกเป็นสิบปี

ไม่นับตอนน้ำท่วมใหญ่ปี ๕๕ นะ ซึ่งเหตุการณ์นี้พี่ชายเราประสบด้วยตัวเองเลย

มีโอกาสจะเล่าให้ฟังนะ ....

แล้วมาวันนี้ ก็กลับมาสู่บรรยากาศเดิมๆ ภาพเดิมๆ จึงผุดขึ้นมาอีกครั้ง

อย่าให้วิกฤตินี้ย้อนกลับไปเช่นนั้นอีกเลย ..

ใครมีประสบการณ์ด้านต่อสู้กับน้ำท่วม

หรือ ใครเคยผ่านเหตุการณ์น้ำท่วมใหญ่มาบ้าง

แชร์ประสบการณ์ที่นี่ให้เราที ... ขอบคุณมากๆ จ้ะ

เรือผู้ว่าฯ หน้าตาแบบนี้เลย